Ras el hanout of de nieuwe functie van mijn koffiemolen

Voor de kefta met ei wordt een bekend Marokkaans specerijenmengsel gebruikt, Ras el hanout genaamd. Het traditionele mengsel weerspiegelt de rijke handelstraditie en geografische en culturele grootheid van het Midden-Oosten die het eeuwen heeft gehad. Specerijen uit de hele wereld komen samen in dit mengsel dat bekend staat als de 'top van de winkel'. Om enkele specerijen te noemen die het de aromatische, pittige smaak geven; kardemom, nootmuskaat, foelie, galanga, paradijskorrels, kaneel, kruidnagels, gember, kurkuma, rozenknoppen en lavendel.
Het probleem wanneer je het in de winkel koopt is echter hetzelfde als bij kerrie. Wanneer je bedenkt dat kerrie een verfijnd kruidenmengsel is, dat gemaakt wordt van de beste specerijen, voel ik me altijd bedrogen wanneer ik van dat riekende kerriepoeder uit zo'n potje strooi en spontaan moet hoesten van dat stoffige wolkje dat opstijgt.
Ik las in het boek Arabia de tip om de gekochte Ras el hanout enkel als basis te nemen om zelf te verfijnen. Mijn gekochte poedertje vulde ik dan ook gisteren aan met komijnzaad, korianderkorrels, kruidnagel en nog zo wat van die specerijen. Na even ongeduldig met een vijzel in de weer te zijn geweest, bedacht ik dat het wellicht beter zou werken om de zaden te vermalen in de al lang in onbruik geraakte koffiemolen. Het restje muffe koffie dat er al weer wat jaren geleden in achter was gebleven, verwijderde ik door er ook wat zout in te malen (ooit gehoord dat dat geuren kan opnemen, en in ieder geval neemt het vet uit de bonen uit de molen op). Tenslotte gingen mijn kruiden erin en was mijn hoogstpersoonlijke versie van Ras el hanout een feit. Het resultaat beviel me zo goed, dat binnenkort de kerrie aan de beurt is.