Het duurde even voor ik in de gaten had dat ik ook best op eigen houtje foto's op de pc kon zetten. Maar nu heb ik dus weer een overvloed aan foto's van mijn keukengeknutstel van de afgelopen tijd. Een update dus maar! Het is druk geweest en ik heb veel in de keuken gestaan. Naast al het standaardwerk van het maken van lunches en muffins mocht ik me ook weer eens wagen aan het maken van een avondmaaltijd. Ik blijf het echt doodeng vinden op de één of andere manier en waag me meestal aan niet te ingewikkelde dingen. Liefst iets dat ik vooraf al helemaal klaar kan maken. Resultaat is dat ik in 2 weken tijd wel 3 keer Marokkaanse kiptagine heb gemaakt, intussen wordt ik een beetje misselijk als ik de zoetige tomatenlucht met kaneel en gember ruik, ook al is het eigenlijk één van mijn eigen favoriete recepten. Gelukkig viel het gerecht ook bij onze gasten in de smaak.
Vorige week was er nog iets minder tijd om te koken en kreeg ik pas op een laat moment te horen dat ik een maaltijd moest verzorgen tussen alle andere werkzaamheden door. Paniek! De Marokkaanse keuken leent zich blijkbaar goed voor dit soort momenten, want het leek me een uitgelezen moment om de busstation kefta te maken. Een gerecht van pittige gehaktballetjes in een tomatensaus met koriander met een eitje erbovenop. In Marokko wordt dit veel geserveerd op busstations aan reizigers die snel iets willen eten. Eigenlijk dus een soort fastfood wat ik mijn gasten heb voorgeschoteld.
Om te laten zien dat ik ook best echt à la minute kan koken, heb ik eergisteren een gerecht van zalmfilet met Puylinzen gemaakt. Ik ben echt verslaafd aan die linzen sinds ik ze heb gevonden bij ISPC. Het gaf nog wel wat frustratie om alle zalm op het juiste moment met de juiste gaarheid te hebben, maar ik geloof dat het resultaat er wel mocht zijn, ook al zien de linzen er op de foto misschien een beetje zielig uit. Persoonlijk houd ik meer van praktisch rauwe zalm, maar omdat de meeste mensen daarvan in paniek raken heb ik me voor deze keer maar overgegeven aan de consensus en de zalm wat langer doorgebakken. Ik geloof dat ik nu weer even klaar ben met de avondmaaltijden, en eerlijk gezegd vind ik het niet zo heel erg. Het is leuk om mijn grenzen te verleggen, maar het geeft ook een hoop stress met zich mee, iets dat ik voor het bakken van taarten, cakes en muffins veel minder heb. Misschien went het nog wel eens...
1 opmerking:
Het water loopt ons in de mond bij al die heerlijkheden. Wat een geweldig leuke blog! wij zullen jou op de voet volgen
Een reactie posten