Taart

Een paar weken geleden kregen we een taart van vrienden uit Amsterdam. Het was een heerlijke taart met een soort boterkoekbodem, een smeuige vulling van amandel en vijgen. Het deed me een beetje denken aan een taart die ik eens had uitgeprobeerd, en dit leek me het perfecte moment om die nog eens te maken. Het zou een frangipane, een italiaanse taart, met pruimen zijn, en ik moet zeggen dat ik hem erg lekker vond, maar ook al meteen allerlei aanpassingen voor een volgende keer bedacht. Christiaan opperde om hem minder vet te maken, maar dat weet ik nog zo net niet, maar wat frisser zou wel lekker zijn. De volgende keer dus wat citroenrasp door het amandelmengsel. En hoe zou de taart smaken met rabarber...

Zondagkunst

Vandaag kwam het zondagkunsthapje zoals gezegd uit het kookboek van de week. Het ging om een recept dat zijn oorsprong kent in 1805 en bevatte als hoofdingrediënt korianderzaad. Na de zaadjes lichtgeroosterd te hebben, maalde ik ze in de vijzel.
Deze vijzel kreeg ik ooit van Christiaan voor mijn verjaardag, en het is echt de beste vijzel die je kunt hebben hebben; onverwoestbaar.De vermalen zaadjes gingen in het deeg dat ik vervolgens kundig uitrolde.

Met de uitsteekvorm die ik afgelopen zomer meenam uit Italië (zie je nou wel, dat die handige keukenspulletjes uit buitenlandse supermarkten altijd van pas komen!) stak ik behendig 90 koekjes uit het deeg.

En ja, 90 had ik er ook wel nodig, want het was benen buiten deze eerste zondagkunst van het jaar!

Om eerlijk te zijn, vond ik dat de koekjes wel iets spannender hadden gemogen. Ik dacht dat de koriander eerder te overheersend zou zijn, maar de realiteit was dat het niet zo heel goed te proeven was, en het een soort biscuitjes geworden waren... Gelukkig heb ik intussen al wel een beetje een reputatie opgebouwd met mijn hapjes, en is er geloof ik wel begrip voor een iets minder spectaculair hapje; experimenteren betekent soms ook dat het resultaat ietsje tegenvalt. Ik laat me in ieder geval niet uit het veld slaan en ga volgende keer weer verder op zoek naar bijzondere ideeën voor de zondagkunst.

Kookboek van de week

Het is intussen meer een kookboek van de maand geworden, maar ach, wat maakt het ook uit. Vandaag heb ik weer het grote boek over de kunst van het bakken van Jeffrey Alford en Naomi Duguid op schoot genomen. Morgen is het weer zondagkunst en moet ik dus weer iets bij de koffie fabriceren. Dit boek bracht weer uitkomst voor mijn creatieve beperktheid, het resultaat hou ik nog even voor me tot morgen!

'De kunst van het bakken' is een grote inspiratiebron over alles wat gebakken wordt in ovens en andere gestookte ruimtes. Van broden, broodjes en taarten tot koeken. Naast heel veel recepten van over de hele wereld nemen ze de lezer ook mee op hun zoektocht naar brood tijdens hun reizen. Zo beginnen ze in Amerika en Canada waar een lange traditie van taarten bakken bestaat en de inmiddels van tv bekende taartbakwedstrijden en -verkoop gehouden worden in de dorpen. Later beschrijven ze het indrukwekkende ritueel van het wekelijkse broodbakken in de dorpsoven in een klein Portugees dorp. Een foto laat zien hoe oude stevige vrouwen grote broden in een de houtgestookte dorpsoven schuiven. En bij het lezen en het zien van de foto waan ik me ook even tussen die vrouwen en droom dan even weg over een simpel boers bestaan ergens in de bergen waar geiten melken en broodbakken de belangrijkste taken zijn. Zucht.. ik ook altijd met mijn geromantiseerde beeld van het boerenleven, dit boek wakkert weer heel wat aan!

De vele verhalen en foto's geven een mooi beeld van hoe er in de wereld met brood wordt omgegaan en hoe het lang onderdeel was van dagelijkse rituelen. Jammer dat hiervan zoveel verloren lijkt te gaan bij ons, maar met dit boek lijkt er in ieder geval nog een mooi document van te bestaan, voor als we even geen tijd hebben te gaan om op vakantie te gaan naar oorden waar brood bakken nog op traditionele wijze gedaan wordt.

Al heel wat gele papiertjes steken uit dit kookboek bij recepten die ik graag eens zou willen uitproberen. Ik heb nog altijd een beetje angst voor het bakken van brood, ben bang dat het resultaat zal tegenvallen en dat ik niet op kan tegen die eeuwenoude tradities. Toch neem ik me elke keer wanneer ik dit boek doorblader en lees voor om het eens te proberen. Alhoewel ik dus naast wat koekjes en taartrecepten nog niet zoveel uit dit boek heb gemaakt, is het toch één van mijn favorieten doordat het zoveel informatie geeft, leuke verhalen bevat en prachtige foto's, zodat het echt de sensatie van al dat gebakken eten overbrengt. Het is eten zonder iets in je mond te steken, alhoewel ik nu wel weer honger krijg...

Mul en papillote

Na vorig weekend deed ik het even wat rustiger aan en aten we naast de restjes roti, vooral maaltijden die we nog in de diepvries bewaarden. Lekker snel dus. Op de dag dat ik nog wel iets bereidde was het ook snel. Deze vispakketjes zijn zo gemaakt van wat gestoofde venkel, rode mul, pernod en witte wijn. Nog een minuut of 10 in een hete oven en je kunt al weer aan tafel.

Roti!

Zondag ging het feest onverminderd door. Na wat zelfwerkzaamheid aan tafel met de nog te pellen garnaaltjes bij de borrel, werd het echt feest toen deel 3 van de Surinaamse keuken roti op het menu betekende. De hele dag maakte ik mensen al jaloers, en blijkbaar is roti echt zo'n gerecht waar iedereen zijn eigen herinneringen en verlangens naar heeft. Christiaan raakte er maar niet over uitgesproken en ook ik raakte weer vreselijk enthousiast en waande me weer als student in Utrecht. Roti stond toen bijna iedere week wel een keer op het menu aangezien iets verderop op de Amsterdamsestraatweg Milan zat, een Surinaams eethuis, waar het lekker en goedkoop roti eten was. Deze roti van scharrelkip met veel kousenband en kool was nog lekkerder dan ik ooit had gegeten. Ik ben blij er weer zo'n fantastisch recept uit de Surinaamse keuken bij te hebben en het water loopt me nu al weer in de mond! Gelukkig hadden we zoveel eten gemaakt dat we er maandag nog een keer van konden genieten.

Elzasser Flammenkuche en Marokkaanse Zahlouk

Foei Ellen! Je gaat maar achteloos om met al die lekkere dingen die gemaakt en op de gevoelige plaat vastgelegd zijn. Een hele week moest er overheen gaan om eindelijk het resultaat van een weekend in de keuken wereldkundig te maken.
Bij deze gelukkig dan toch wat foto's. Het computer/kookteam verzamelde zich al op vrijdagavond om zaterdag, na een rustig ontbijt, meteen bezig te kunnen houden met belangrijke zaken. Anders dan anders, begonnen we niet direct met de boodschappen, maar moest er eerst een deeg gemaakt worden voor de Flammenkuche die we als lunch wilden eten. Toen we eindelijk terug waren van de markt hadden we een mooi gerezen deeg en kon de vulling van ui, spek en room erop. Ik vond dat het resultaat nog niet zo goed was als ik gewend was in de Elzas, maar wellicht dat een volgende poging deze eerste, toch ook goed geslaagde, proeve nog kan overtreffen.

Nadat de lunch om 4 uur eindelijk klaar was, konden we, na een korte pauze, weer opnieuw de keuken in voor het avondeten. Een Marokkaans/Middenoosters tintje overheerste hierbij. Ik lees vaak recepten over de salades zoals ze daar gegeten worden, soms van gekookte groenten, soms meer een puree of saus. Evident lijkt daarbij wel te zijn dat er meer dan één geserveerd worden. 4 handen voor het bereiden en 4 monden om te eten zijn dan een goede basis voor het realiseren van een smaakexplosie op de tafel. In het midden achterin staat een salade van rode biet en ui, rechtsvoor een salade van witte kool, komijn en tomaat en links voor een sausachtige salade, zahlouk genaamd, die bestaat uit gekookte en gepureerde aubergine met tomaten en pittige kruiden en veel knoflook.

Christiaan als ware grillmaster, zorgde dat de met komijn, kaneel, koriander en ui gemarineerde sardientjes, op het terras gegrild werden.

Zalm met selderij en karwijzaad

Het is nog steeds koud buiten! Eigenlijk weer om binnen te blijven of eventueel heel warm ingepakt de natuur op te zoeken. Toch banjerden wij vannochtend weer door de blubbersneeuw en over het ijs op de markt voor onze inkopen. Behalve door de kou werd dit gefrustreerd door de afwezigheid van de aardappelkraam. Hoe moet dat nou met inkoop van aardappels, uien en knoflook? En ik was ook echt niet de enige die lichtelijk in paniek op de lege plaats ronddraalde. Dat wordt deze week dan maar de restjes die er nog zijn opmaken...

Gelukkig was de viskraam wel weer terug van weggeweest en kocht ik een lekker stukje diepgevroren zalm (over de houdbaarheid heb je niet zoveel zorgen met deze weersomstandigheden). Na eerst de zalm ingesmeerd te hebben met een kruidenmengsel om te marineren voor een paar uurtjes, werd het uiteindelijk onderstaand gerecht van kortgegrilde zalm met pastramikruiden en selderij met karwijzaad.

Het Kookhuys

Voor het 41e huwelijksjaar van mijn ouders werden wij uitgenodigd om dit met ze te vieren in het Kookhuys. Een feestje! Na uitgebreid beraad had iedereen een keuze gemaakt uit de verschillende gerechten. De uitslag voor het voorgerecht: rauwe oesters voor de mannen en bovenstaande hartzwezerik met bloedworst, gekarameliseerde peer en jus van cognac voor de vrouwen. Ik moest aan Frans denken die vindt dat er niet genoeg orgaanvlees wordt gegeten. Dit geproefd hebbende, moet ik zeggen dat hij best wel eens gelijk zou kunnen hebben, dit zou ik best nog wel eens willen eten...
Als hoofdgerecht koos Christiaan voor de zeetong met gesmolten ganzenlever en truffeljus. Voor mama was dit niet weggelegd, aangezien zij niet van haar principele ganzenleververmijding af wil, voor mij niet omdat ik eigenlijk niet zo heel erg van truffel hou. Voor ons werd het daarom onderstaande reerugfilet en stoof van ree met groene kool en rodewijnjus en creme van pastinaak.

Als nagerecht was er nog deze lekkere gekarameliseerde banaan met room, krokante amandeltjes en ijs van banaan en limoen. Een heerlijk gerecht, ik had het voorrecht dit al te proeven toen Ad bij ons kwam koken, maar voor mij iets teveel en daarbij lokte iets anders op de kaart.

Mijn vader en ik kozen voor de proeverij van dessertwijnen. Mooie oefening voor onze wijncursus die we volgen! Sowieso mijn complimenten voor de wijnkaart, en deze dessertwijnen, eentje hebben we zelf ook vaak, waren echt heerlijk!

En toen waggelend en glijdend door de sneeuw naar huis....

Chili

Deze week heb ik ook maar weer eens groot ingekocht, die keer dat ik naar de winkel ging, en de diepvries gevuld met deze chili con carne, de diepvries moet natuurlijk niet helemaal leeg komen te staan.
Geen kiloknaller hoor! Gewoon eerlijk geld voor elke gram scharrelvlees betaald. Dit recept komt van Jamie Oliver en heeft als smaakmaker gepureerde gedroogde tomaten. Dit dampende bord heeft ons wederom behoed van onze ondergang tijdens het barre winters weer ;)

Tijden van schaarste?

De feestdagen zijn voorbij en iedereen moet weer aan het werk. De realiteit van alle dag slaat weer toe en drukt ons met de neus op de kredietcrisisfeiten. Oeps, misschien hebben we ons toch een beetje laten gaan de afgelopen dagen met al dat eten; de bankrekening ziet er weer iets leger uit dus is het tijd voor versobering.
Nou ja... Wie verstandig is houdt in de vette tijden rekening met de tijden van schaarste en dat deden wij natuurlijk ook. We hebben ons voorgenomen zolang mogelijk geen boodschappen te doen en teren in op onze voorraden. Niet zo slecht wanneer je altijd extra porties maakt voor in de vriezer. Gisteren konden we genieten van de lamsstoof met tomaten waar we alleen nog wat aardappelen aan toe moesten voegen. Ben benieuwd wat er vanavond uit de koelkast/diepvries/voorraadkast te voorschijn komt...

Heisse Liebe!

De jaarclubgenoten van Christiaan vergaren wereldwijd succes. Eén van hen woont momenteel in het zonnige San Diego en kwam met de kerst de kou van Nederland trotseren. Tijd voor een reünie dus, en waar kun je die beter houden dan in onze ruime woonkamer op de Hilvaria Studio's waar plaats was voor jaarclubgenoten, vrouwen en kinderen.
Na wat bitterballen om de eetlust op te wekken en de achterstand weg te laten werken die in Amerika opgedaan was, begonnen we met een tweetal salades. De eerste met Serranoham, vijgen en een citroen-honingdressing, de tweede met paté-roggeballetjes, olijven en een cranberrydressing.

Vervolgens kon iedereen zijn honger verder stillen met een zuurkoolschotel of pot au feu van kip met frietjes.

Uitbuikend bij de openhaard bleek er nog een plekje over te zijn bij iedereen voor onvervalste Heisse Liebe!

One of my candlelight suppers

Vrijdag was het weer tijd om onze vrienden uit te nodigen voor een uitgebreid diner, of zoals Hyacinth het noemt 'a candlelight supper'.

Na wat brood met tapenade begonnen we met bovenstaande salade van citrusfruit met gerookte eendenborst en gekonfijte citrusschilletjes.

Vervolgens aten we een grote hoeveelheid Normandische kip die natuurlijk nooit opkwam, maar gelukkig heel goed te bewaren is voor andere mensen die ik er weer een plezier mee kon doen.

Na twee gangen met vaker gemaakte gerechten kon ik mij gelukkig nog wel uitleven op een nieuw nagerecht. Ik vind het namelijk, in tegenstelling tot wat ze altijd adviseren, het allerleukste om voor gasten nieuwe gerechten uit te proberen. Als het dan een succes is dan is iedereen verrast en deel je dat moment en kun je zelf ook echt blij zijn, anders wordt het toch een soort trucje vind ik.

Dit nagerecht bestond uit warme peer gevuld met gesmolten chocola, en een wentelteefje van peperkoek. Het was lekkere peperkoek van de bakker wat het gerecht erg lekker maakte, maar of het verder eigenlijk ook echt bijzonder was, weet ik niet. Maar ja, goede ingrediënten is alles, blijkt maar weer, want door de peperkoek vond ik het heerlijk!

Jammer dat Christiaan zich nooit weet te gedragen tijdens mijn chique dineetjes.....

Zalig nieuwjaar

Een oud jaar moet je goed afsluiten en een nieuw jaar goed beginnen. Lekker eten moet daar natuurlijk bij horen, anders spreek je niet oprecht van een zalig nieuwjaar toch?
Wij gingen voor het vieren van de jaarwisseling naar Gent waar vrienden van ons wonen om het samen met nog meer mensen te vieren. Om te voorkomen dat iemand wellicht met een leeg gevoel het nieuwe jaar in zou gaan nam iedereen iets te eten mee dat op een grote tafel werd gezet zodat we er allemaal goed bij zouden kunnen om ons goed vol te eten met al dat lekkers. Nu is het misschien niet zo'n heel slim plan om erwtensoep tegelijk met pittige garnalen te eten, maar ja, als je je niet kunt bedwingen met al dat lekkers, vergeet je wel eens dat een goede eetvolgorde ook een optie is. Een beetje raar dus af en toe, alles door elkaar, maar toch vooral ook wel heel erg lekker wat iedereen mee had gebracht.
Ik maakte voor het eerst deze pastei. Dat was nog best spannend, want als zoiets eenmaal de oven in moet, lukt het, of niet, je doet er dan niet veel meer aan.
Na het korstdeeg gemaakt en uitgerold te hebben vulde ik de bodem met een mengsel van varkensvlees, pancetta, kruiden en appel (die miraculeus was verdwenen in het eindresultaat; ik heb geen appel geproefd of gezien!) en mocht de rest van het deeg eroverheen. De schattige bloemetjes maakte ik met een pattiseriegereedschapdingetje dat ik ooit kocht, maar tot nu toe nooit eerder gebruikte. Ik geloof dat het bedoeld is om bloemetjes uit marsepein te maken voor (bruids)taarten, maar aangezien ik dat nooit doe, lag het al een tijdje zielig tussen andere niet vaak gebruikte keukenhulpjes. Voor het maken van deegbloemetjes werkt het dus ook goed, en ik ben blij dat ik nu een bestemming heb voor dit leuke gereedschap en een goede reden heb om vaker pastei te maken.
Na zo'n 2 uur in de oven moest de pastei afkoelen en vervolgens via het gat bovenin gevuld worden met ingekookte bouillon. Belangrijk hierbij was dat de bouillon door het inkoken gegeleerd was, oftewel stevig van structuur. Door even kort verwarmen werd de bouillon vloeibaar en in de pastei zou het dan weer koelen tot een gelei die het vlees mals en vochtig houdt.
En het resultaat? Ja, voor een eerste poging was het niet slecht; de kleur en geur was goed. Het deeg zag er goed uit en was lekker en het was zowaar mogelijk om een stuk van de taart te snijden. Toch ben ik nog niet helemaal tevreden. Allereerst was ik eigenlijk op zoek naar een pastei met meer een patévulling zoals ik die proefde tijdens onze vakantie in de Elzas, en niet de hondenvoerstructuur die het nu had. Hij mocht ook best wat kruidiger en die appel had ik er eigenlijk toch ook niet voor niks in gedaan...
Hopelijk binnenkort dus nog eens een vervolg op het pasteimaken wanneer ik een nieuw recept heb gevonden.

Full house

We hadden een vol huis afgelopen week met veel mensen die we uitgenodigd hadden om te komen eten. Op maandag kwamen de broer en zus van Christiaan spelletjes spelen. Ik heb persoonlijk een hekel aan spelletjes dus dat laat ik graag aan ze over, maar voor het eten wil ik wel zorgen. Ik maakte deze lasagne van zalm, garnaaltjes en spinazie met dille. Helaas krijgt altijd de bovenste laag bladeren te weinig vocht waardoor ze wel erg knapperig worden, wat niet echt de bedoeling is. Ach ja, verder was het lekker.

Brrrr... het is koud!

Oh, wat is het koud buiten! Het ziet er wel fantastisch uit overal, zoals hier in de wei van onze buurman. Ook de bossen in de omgeving en het ijs iets verderop bij de Flaes laten me vergeten dat ik soms liever net als vorig jaar op vakantie was gegaan. Toen zijn we nog bijna ingesneeuwd in Bulgarije waar we met de familie gingen sneeuwschoenwandelen, maar dit jaar geeft Nederland me ook wel een echt winters vakantiegevoel.

Na door de kou gebanjerd te hebben warmen we ons thuis samen met de katten bij de verwarming en de gezelligheid van de kerstboom. Nog een schuimkransje snoepen uit de boom en dan lekker aan tafel voor deze gerstensuppe. Het recept komt uit een nieuw kookboek dat ik kreeg met recepten en foto's uit de winterse Alpen. Het is inderdaad een soep die ik herken uit de Alpen met groenten, spek en gort, maar die ik volgens mij ook in Bulgarije bovenop een berg kreeg na door een sneeuwstorm te hebben gelopen. Een stevige soep voor wanneer je buiten bent geweest dus!

Soms konden we na het wandelen en voor het eten niet wachten en begonnen we met een lekker biertje, stukje hertensalami (lekker!) en chimaykaas.