Zalig nieuwjaar

Een oud jaar moet je goed afsluiten en een nieuw jaar goed beginnen. Lekker eten moet daar natuurlijk bij horen, anders spreek je niet oprecht van een zalig nieuwjaar toch?
Wij gingen voor het vieren van de jaarwisseling naar Gent waar vrienden van ons wonen om het samen met nog meer mensen te vieren. Om te voorkomen dat iemand wellicht met een leeg gevoel het nieuwe jaar in zou gaan nam iedereen iets te eten mee dat op een grote tafel werd gezet zodat we er allemaal goed bij zouden kunnen om ons goed vol te eten met al dat lekkers. Nu is het misschien niet zo'n heel slim plan om erwtensoep tegelijk met pittige garnalen te eten, maar ja, als je je niet kunt bedwingen met al dat lekkers, vergeet je wel eens dat een goede eetvolgorde ook een optie is. Een beetje raar dus af en toe, alles door elkaar, maar toch vooral ook wel heel erg lekker wat iedereen mee had gebracht.
Ik maakte voor het eerst deze pastei. Dat was nog best spannend, want als zoiets eenmaal de oven in moet, lukt het, of niet, je doet er dan niet veel meer aan.
Na het korstdeeg gemaakt en uitgerold te hebben vulde ik de bodem met een mengsel van varkensvlees, pancetta, kruiden en appel (die miraculeus was verdwenen in het eindresultaat; ik heb geen appel geproefd of gezien!) en mocht de rest van het deeg eroverheen. De schattige bloemetjes maakte ik met een pattiseriegereedschapdingetje dat ik ooit kocht, maar tot nu toe nooit eerder gebruikte. Ik geloof dat het bedoeld is om bloemetjes uit marsepein te maken voor (bruids)taarten, maar aangezien ik dat nooit doe, lag het al een tijdje zielig tussen andere niet vaak gebruikte keukenhulpjes. Voor het maken van deegbloemetjes werkt het dus ook goed, en ik ben blij dat ik nu een bestemming heb voor dit leuke gereedschap en een goede reden heb om vaker pastei te maken.
Na zo'n 2 uur in de oven moest de pastei afkoelen en vervolgens via het gat bovenin gevuld worden met ingekookte bouillon. Belangrijk hierbij was dat de bouillon door het inkoken gegeleerd was, oftewel stevig van structuur. Door even kort verwarmen werd de bouillon vloeibaar en in de pastei zou het dan weer koelen tot een gelei die het vlees mals en vochtig houdt.
En het resultaat? Ja, voor een eerste poging was het niet slecht; de kleur en geur was goed. Het deeg zag er goed uit en was lekker en het was zowaar mogelijk om een stuk van de taart te snijden. Toch ben ik nog niet helemaal tevreden. Allereerst was ik eigenlijk op zoek naar een pastei met meer een patévulling zoals ik die proefde tijdens onze vakantie in de Elzas, en niet de hondenvoerstructuur die het nu had. Hij mocht ook best wat kruidiger en die appel had ik er eigenlijk toch ook niet voor niks in gedaan...
Hopelijk binnenkort dus nog eens een vervolg op het pasteimaken wanneer ik een nieuw recept heb gevonden.