Vrijdag, -ik weet het, het is al weer even geleden-, maakte ik weer eens een gerecht uit het kookboek van James Oseland, het favoriete kookboek, geloof ik, van mijn zus en haar man. Het recept was, zoals altijd, een behoorlijke uitdaging. Ik heb al heel wat recepturen gezien, maar die van Oseland zijn echt uniek. Zijn kookboek beschrijft de originele keuken van Indonesië, Singapore en Maleisië. Hij ging erheen om de recepten zo precies mogelijk over te nemen wat een behoorlijk merkwaardig resultaat heeft. Een recept is gemiddeld 2 pagina's lang en heeft hele beschrijvingen van de verrichtingen en is ook heel streng over de temperatuur van het eten. Zo móet het gerecht afkoelen tot lauwwarm, alvorens gegeten te mogen worden. Bijzonder dat iemand daar zo strikt in blijft en weinig consessies wil doen aan de smaak en gewoontes van zijn publiek.
Voor deze aardappelrendang moest ik dus bij iedere handeling weer goed lezen wat nu precies de bedoeling was, maar het resultaat was dan ook wel heel erg lekker!

 Zondag was het eten in ieder geval heel wat eenvoudiger, en ook met heel wat minder ingrediënten, trouwens. Al dat regenachtige weer deed ons wel wat denken aan onze vakantie afgelopen jaar in de Alpen en Christiaan kwam op het idee om weer eens Tartiflette te maken, een heerlijk boers gerecht van aardappel, ui, room, spekjes en heel veel Reblochon, een kaas uit de Franse Alpen.