Bouldervakantie

Afgelopen week namen we gebruik van de jaarlijkse werkneerlegging der nederlanders voor het vieren van de verjaardag van onze (vroegere) koningin en het begin van de maand mei die bij velen gepaard lijkt te gaan met het uit de schuur halen van de caravan. In ieder geval wil niemand vergaderen in deze week en kunnen ook wij best een paar dagen vrij nemen.

Christiaan ging dit jaar alweer voor de derde keer naar het speelparadijs voor klimmers Fontainebleau. In dit bos net onder Parijs, ooit het koninklijk jachtdomein, nu thuishaven voor hoertjes (je pikt ze zo op langs de weg, mocht je die wens hebben) krioelt het van de boulderaars. Boulderen is het klimmen zonder touw op flinke rotsblokken/keien die verspreid door het bos liggen. Een groot valkussen dat je meeneemt wordt onder de rots gelegd om een eventuele val of afsprong te verzachten.

Ik klim noch boulder, maar mocht wel voor een tweede keer mee, voor de gezelligheid en misschien ook wel een beetje als 'keukenmoeder'.
Terwijl iedereen spierpijn en eventuele schaafwonden inventariseert op de camping, kon ik me uitleven in voedzame maaltijden.

Zaterdagavond kwamen we niet zo vroeg aan en moest de tent nog opgezet worden. Gelukkig had ik me thuis al voorbereid en een hartige taart, tortilla met aardappel en ui en salade gemaakt. Een zelfgemaakte tomatensoep ging nog even op het vuur en een rabarbertaart maakte de eerste maaltijd af.

Om warm te blijven werd door onze 'scouts' iedere dag een kundig vuur aangelegd.
Op maandag was het pas mogelijk voor het eerst echt boodschappen te doen (zondag aten we pasta en tomatengroentensaus, dat kan natuurlijk altijd), en gingen we goed los met een barbecue met als hoogtepunt een stuk zalm van ruim een kilo. Die ging met wat dille, plakjes citroen en besprenkeld met wat witte wijn op het vuur.

 

 

Op 1 mei scheen een stralende zon en maakte ik een variant op shakshuka.

Het was wat behelpen met één gaspitje te koken voor 8 personen, maar met wat folie en dekens kreeg ik toch een behoorlijke maaltijd voor elkaar. En wie heeft er haast op vakantie?

Toen de meesten van ons gezelschap al weer naar huis waren vertrokken trakteerden we onszelf op een geweldige cote de boeuf van ruim anderhalve kilo. Christiaan zorgde voor een mooi grilpatroon door het kundig keren van het vlees iedere tien minuten en er bleef letterlijk geen kruimeltje over aan het bot!