Seizoenseten

De rabarber wordt weer geoogst. Kan ik weer lekker rabarbermuffins met een vleugje verse gember maken. De scones hieronder serveerde ik met aardbeienjam met basilicum, één van de laatste potjes jam die ik nog over heb van mijn productie vorig jaar. Ik had niet gedacht dat ik die hele kast voor het nieuwe fruitseizoen leeg zou krijgen, maar het zijn echte favorieten geworden aan de lunchtafel.

Quiche met raapsteeltjes en geitenkaas hoort ook bij dit seizoen en is lekker licht en pittig van smaak.

Brandnetelgnocchi met beurre noisette en salie

Na een rondje hardlopen konden Christiaan en ik hongerig aanvallen op het avondeten dat ik al overdag had voorbereid. De salade van spinazie met raita en parmezaan moest eigenlijk gemaakt worden met avocado volgens het Kookboek van het gelukkige buitenleven, maar de avocado die er voor klaar lag bleek inwendig te schimmelen. Het leek dan ook een beter idee om de avocado te vervangen door de tomaten die ik nog had liggen. Nog even pliseren (ontvellen) en het was een lekker fris voorgerecht.

Het hoofdgerecht kwam uit hetzelfde kookboek en bestond uit brandnetelgnocchi met beurre noisette en salie. Met schoonmaakhandschoenen aan plukte ik vanochtend in het bos de jonge brandneteltoppen die ik eerst kookte en daarmee onschadelijk maakte en vervolgens verwerkte met de ricotta, parmezaan, bloem en ei tot de gnocchi.

Appeltaart

Vandaag wéér appeltaart. Een groep bezoekers gaf tevoren al aan de voorkeur te geven aan appeltaart, dus tja, het blijft natuurlijk ook wel lekker. Een kleine variatie op het vertrouwde recept bracht ik wel aan. In plaats van zelf een mengsel te maken van gemalen amandelen en ei, gebruikte ik nu amandelspijs met vanillevla voor op de bodem. Een succes!

De bodem moet altijd blind gebakken worden. Dat houdt in, voor wie dat niet weet, dat je de vorm met de deegbodem zonder de appels voor bakt in de oven. Om te voorkomen dat het deeg omhoogkomt tijdens dit bakken vul je de bodem met bakpapier en keramische knikkers of, iets goedkoper, gedroogde bonen (die je daarna niet meer moet eten!). Mijn bonen beginnen echter een beetje oud te worden en gaan dan schilferen, wat soms op de taart komt, wat je natuurlijk niet wilt.

Vandaag experimenteerde ik daarom met knikkers die ik gisteren op een vlooienmarkt had gekocht voor weinig geld. Dat ging eigenlijk ook heel goed, dus ik denk dat deze zuinige keukenmeid weer eens een ontdekking heeft gedaan!

Met mijn nieuwe camera nog mooier!

 

Ik heb een nieuwe camera! Sinds mijn gebakken aardappeltjes met tijm eruit zien als kerrieaardappels op de foto en ik absoluut niks meer zie op het gekraste display en alle foto's op de gok maak, leek het een goed idee om eens een nieuw toestel te kopen. En ik ben er flink op vooruit gegaan. Dus hopelijk vanaf nu (of wanneer ik een beetje gewend ben aan het apparaat) veel mooiere foto's op mijn blog!

We beginnen maar eens met een fotoreportage van gisteren, die uiteraard begon met heerlijke (kersen)muffins.

 

Terwijl ik met de lunch bezig was, bereidde ik ook meteen het diner voor dat we voor onze gasten moesten verzorgen.

Om alle plakken courgette even dik en gelijkmatig te krijgen gebruik ik een snijmachine. Dit heeft mij helaas al eens op de Eerste Hulp gebracht met een bloedende vingertop.

Als voorgerecht maakte ik een seizoensklassieker, salade van asperges, gerookte zalm en tuinkersdressing.

In plaats van kippeneieren die ik er meestal bij serveer, gebruikte ik dit keer kwarteleitjes.

 Het was maar een klein groepje en één persoon was vegetariër en een ander at geen vlees. Ik koos daarom voor een lekker vegetarisch gerecht voor iedereen. De courgetterolletjes  vulde ik met een zelfgemaakte rode pesto van halfgedroogde tomaatjes, verse tomatenblokjes, pijnboompitjes, basilicum, parmezaan, kappertjes en knoflook, en roomkaas.

Erbij serveerde ik een salade van sperzieboontjes, tuinboontjes en doperwten met hazelnoot en sinaasappeldressing uit het nieuwe kookboek van Ottolenghi.

En na citroenmeringuetaartjes met dragonsiroop en framboosjes.

Zalm met sjalottenvinaigrette

Ieder voorjaar verheug ik me weer op dit gerecht uit het zomerkookboekje van de Franse kookschool Cordon Bleu. Deze gebakken zalm met een vinaigrette met tomaat, koriander en sjalot smaakt heerlijk in combinatie met gegrilde groene asperges en gebakken krielaardappeltjes. Ik had de boter voor het bakken van de zalm dit keer eerst geklaard. Dat doe je door de boter heel zacht te smelten waardoor de witte melkeiwitbestanddelen loskomen van het vet. Omdat deze sneller verbranden, schep je dit af zodat je alleen gele boter overhoudt. En inderdaad, de zalm kon op hoog vuur knapperig gebakken worden, zonder dat de boter verbrandde!
Als nagerecht aten we de eerste rabarber van het jaar. Simpel in een crumble met een vanilleroomsaus met een vleugje kirsch.

Crudité

Gisteren aten we crudité, da's gewoon chique voor rauwkost, van wortel, bietjes, komkommer en snijbonen. Oftewel, alle groenten die ik nog had liggen. Was ontzettend lekker, eigenlijk, met een pittigzure mosterddressing.

Lekker wat aardappeltjes in ganzenvet gebakken met een beetje knoflook, tijm en fleur du sel erbij. En een stukje vlees.

En toe nog een keer vla met warme mirabellencompote.

Zwarte tanden

Wat die vorken in die bak met aluminiumfolie doen? Laten we zeggen dat dit zilver bestek toe was aan een schoonheidsbehandeling. Een kuurtje om van de zwarte tanden af te komen. Jarenlang werden ze een beetje verwaarloosd, want het teruggrijpen op de schurende poetsmiddelen zou weleens de levensduur kunnen verkorten en daarbij is het ook nog eens noeste arbeid die bij de grote hoeveelheid bestek die we hebben niet altijd als eerste gedaan wordt.
Nu vond ik echter iets nieuws om mijn bestek weer te laten blinken! Zonder schrobben, zonder dure middeltjes, maar gewoon met aluminiumfolie, soda en warm water. Waarom heeft niemand mij dit ooit eerder verteld?

Blond

We zijn niet alleen bezig met de keuze van eten dat op tafel komt. Ook wat we er bij schenken heeft onze aandacht. Ons bierassortiment heeft momenteel onze volle aandacht. We begonnen ooit met de bieren die door de Gulpenerbrouwerij werden aangeboden en breidden dit een tijd terug uit met Duvel en Maredsous van brouwerij Moortgat. Het begon echter pas echt interessant te worden toen ons assortiment werd uitgebreid met de bijzondere bieren van Ramses. Ook de bieren van brouwerij de Roos uit Hilvarenbeek mochten niet ontbreken. We hebben intussen dus een behoorlijke collectie, maar misten toch nog een blond biertje. Gisteren zijn Christiaan en ik naar de bierschuur in België gegaan en hebben wat gekozen om te proeven. Nu nog een keuze maken....

Salades uit de voorraadkast

Vandaag waren Christiaan en ik bezig met rondrijden voor boodschappen enzo. Het is altijd gezellig om op dagen dat we geen gasten hebben samen op pad te gaan om dingen te regelen die anders blijven liggen en rustig onze inkopen kunnen doen in de groothandel. Het zijn misschien wel de leukste momenten van een bedrijf hebben samen, dat samen op pad gaan.
Thuisgekomen aten we een aantal salades die ik had samengesteld vanuit onze voorraadkast met preipannenkoekjes die ik nog in de vriezer had liggen na een eerdere kooksessie. In een half uurtje dus weer een maaltijd voor elkaar met een aardappel-snijbonensalade met sjalotten-mosterddressing, bietjessalade met munt en lente-ui en wortelsalade met sinaasappeldressing, gember, lente-ui, rozijnen en pijnboompitjes. Een stukje stokbrood erbij en toe nog wat vla met warme mirabellencompote (kwam ik ook nog tegen in de vriezer!).

Bourgondische tocht naar Santiago

Mijn schoonvader is alweer vier weken onderweg naar Santiago en met de paasdagen hebben Christiaan en ik hem opgezocht in Frankrijk. Vrijdag vertrokken we om maar liefst 600 km in de auto te zitten voor we hem hadden bereikt. Moet je nagaan dat je dat allemaal hebt gelopen... Omdat cadeautjes niet zo handig zijn voor iemand die alles op zijn rug mee moet dragen, hadden we een ander soort attentie voor hem. In mijn nieuwe rugzak droeg ik de spullen van mij en Christiaan en Christiaan droeg de last voor Hans voor twee dagen. Kon hij een beetje rust nemen.

 

 

Alvorens aan de tocht te beginnen overnachten we bij Madame Rollet in Lordonnois, een dorp met kerk en

ongeveer 5 huizen. Hans baalde dat deze goede katholieke en waarschijnlijk ook zuinige vrouw op Goede vrijdag geen vlees serveerde. Na een soep van prei en aardappel uit eigen moestuin kregen we een omelet met aardappel die gelukkig nog wel gevolgd werd door wat kaas én een huisgebakken taart met pruimen.

De volgende ochtend na het ontbijt gaan we op pad richting Chablis. Het is maar een klein stukje dus Hans wil de recht-toe-recht-aanweg zo veel mogelijk vermijden en leidt ons van de gebaande wegen.








De oude watermolen die we tegenkomen is een juweeltjes.

We gaan door weiden en dichtbegroeide bossen en moeten regelmatig onder het prikkeldraad of er overheen. Die Fransen zijn heel precies met hun omheiningen. Geen loskrullend roestig draad, maar strak en degelijk afgespannen. Niet bepaald makkelijk om te passeren met een grote rugzak van 11 kg.

Maar de weiden en bossen maken echter plaats voor de wijngaarden van de Chablis en het vooruitzicht van een glaasje of wat van dit smakelijke water, laat het tempo weer wat verhogen.

 

 Chablis is een mooi plaatsje dat in het toeristisch seizoen vast behoorlijk druk zal zijn. We kunnen echter zonder moeite een kamer vinden in Hotel de la Poste. Misschien niet zo heel verwonderlijk, want een romantisch weekendje weg plan je niet hier, denk ik. Koppels die elkaar net kennen zullen misschien wel schrikken wanneer ze na de scheve deuren en gescheurde muren en plafonds de wc tegen de muur van de slaapkamer zien staan. Altijd gezellig om mét oogcontact door te kunnen praten met je partner. Douchen kan er gewoon naast, dus ik vermoed ook wel wat vochtplekken. Wanneer Hans na de nachtmis nog gaat skypen kunnen we bijna horen wat hij zegt.
Mocht je denken dat dit ons stoorde, dan heb je het echter mis, hoor. Wij konden wel lachen om dit krot en de kroegbaas beneden die meer op leek te hebben met de van hun barkruk vallende stamgasten dan met mijn schoonvader die zie toch best behoorlijk gedroeg.

Voor de zekerheid gingen we maar wel ergens anders eten. De Bistrot Grands Crus was een gezellige plek met lekker eten. Ik ben altijd blij wanneer ik in Frankrijk een goede terrine en kaasplank krijg, wat dat betreft ben ik niet zo moeilijk en weten die Fransen goed wat ze doen.

 De volgende ochtend, paaszondag, waren het niet de kerkklokken die me wakker maakten.  Ik hoorde het geluid van tentstokken en toen ik uit het raam keek bleek de hele straat gevuld met marktkraampjes. De kraam met macarons stond precies onder ons raam en daar móest ik echt even naar toe. Dat vind je bij ons niet zo makkelijk. Eén klein zakje moest nog wel toegevoegd kunnen worden aan onze bagage, ook al werd het dan tot kruim. Jammer genoeg moest ik alle kazen, worsten en prachtige groenten laten liggen...

Onze tweede wandeldag voert wat verder dan de eerste, maar het weer blijft goed en we genieten van de prachtige omgeving met wijngaarden, bloeiende fruitbomen en koolzaadvelden. Onze tocht eindigt in Cravant waar we ons onderkomen hebben in hostellerie St. Pierre. Op het terras genieten we nog even van een biertje en na een frisse douche krijgen we een uitgebreid menu geserveerd met heerlijke wijnen uit de streek.














De volgende dag wacht ons nog een luxe ontbijtbuffet met verschillende huisgebakken cakes en taart en dan moeten we helaas alweer afscheid nemen van Hans. Terwijl hij weer zijn eigen rugzak op de rug neemt, vertrekken wij naar ons startpunt twee dagen eerder om onze auto op te halen en terug te rijden naar het druilerige Nederland.