Au!

 Voor mijn verjaardag kreeg ik van Christiaan een mandoline. Nu kan ik eindelijk perfecte aardappel- en knolselderijplakjes snijden voor bijvoorbeeld een gratin.  Ik mocht 'm zelf uitzoeken en de optionele beveiliging liet ik achterwege. Ik had wel eens gehoord dat het een onding is en dat je gewoon voorzichtig moet zijn. Zuinig als ik dus kan zijn wilde ik alleen de vlijmscherpe multisnijder. Ik vroeg Christiaan 'm ook eens uit te proberen en enthousiast ging hij aan de slag met aardappel en knolselderij. So far so good, maar toen ik hem vroeg de aardpeer voor de soep te snijden vroeg hij of hij daar ook de mandoline voor moest gebruiken. Alhoewel mijn antwoord eigenlijk nee was, merkte ik aan de verheugde blik in zijn ogen dat dat niet het gewenste antwoord was. Dus, ja, ook graag in gelijke plakjes gesneden. Had ik dat nou maar niet aangemoedigd.
Een groot bloedbad werd aangericht bij één van de eerste knollen en Christiaan moest snel verbonden worden. Ach gut, hij bloedde als een rund, zoals men zegt, en moest gedurende de rest van de dag nog regelmatig van bloederige pleisters wisselen. Maar goed dat we van die handige latexhandschoenen hebben die de boel nog een beetje weg van het eten hielden...