Het diner begonnen we met een b'stilla van eend met kaneel-rode wijn saus. Een b'stilla is van oorsprong een Marokkaans feestgerecht van dun deeg dat als een soort taart een vulling van gevogelte en andere ingrediënten bevat en vervolgens rijkelijk wordt bestrooid met kaneel en poedersuiker. Een zoet en hartig gerecht tegelijkertijd dus. De variatie die ik maakte kwam van Michel Roux van het beroemde restaurant Le Gavroche in Londen. De vulling bestaat uit het vlees van een geconfijte eendenbout en de b'stilla wordt na gefrituurd te zijn geserveerd met een saus van ingekookte gezoete rode wijn met kaneel. Een heel bijzonder gerecht, maar een crime om een wijn bij uit te zoeken, als iemand nog een goed idee heeft voor een volgende keer, dan hou ik me aanbevolen en nodig ik je graag meteen uit om de combinatie uit te proberen.
Na de bietensoep met mascarpone en munt en de kwartels met pompoen-kastanjepuree en eekhoorntjesbrood stond de trifle van kweeperen nog op het menu. De geurige kweeperen waren heel lekker geworden, maar ik geloof dat ik toch niet zo heel erg hou van die gelatinedesserts hou, de volgende keer dus maar een variatie erop maken.
Het diner begonnen we met een b'stilla van eend met kaneel-rode wijn saus. Een b'stilla is van oorsprong een Marokkaans feestgerecht van dun deeg dat als een soort taart een vulling van gevogelte en andere ingrediënten bevat en vervolgens rijkelijk wordt bestrooid met kaneel en poedersuiker. Een zoet en hartig gerecht tegelijkertijd dus. De variatie die ik maakte kwam van Michel Roux van het beroemde restaurant Le Gavroche in Londen. De vulling bestaat uit het vlees van een geconfijte eendenbout en de b'stilla wordt na gefrituurd te zijn geserveerd met een saus van ingekookte gezoete rode wijn met kaneel. Een heel bijzonder gerecht, maar een crime om een wijn bij uit te zoeken, als iemand nog een goed idee heeft voor een volgende keer, dan hou ik me aanbevolen en nodig ik je graag meteen uit om de combinatie uit te proberen.
Na de bietensoep met mascarpone en munt en de kwartels met pompoen-kastanjepuree en eekhoorntjesbrood stond de trifle van kweeperen nog op het menu. De geurige kweeperen waren heel lekker geworden, maar ik geloof dat ik toch niet zo heel erg hou van die gelatinedesserts hou, de volgende keer dus maar een variatie erop maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten