(h_145)(p_shop,5501)(s_0)(c_0)%5B1%5D.jpg)
Het diner begonnen we met een b'stilla van eend met kaneel-rode wijn saus. Een b'stilla is van oorsprong een Marokkaans feestgerecht van dun deeg dat als een soort taart een vulling van gevogelte en andere ingrediënten bevat en vervolgens rijkelijk wordt bestrooid met kaneel en poedersuiker. Een zoet en hartig gerecht tegelijkertijd dus. De variatie die ik maakte kwam van Michel Roux van het beroemde restaurant Le Gavroche in Londen. De vulling bestaat uit het vlees van een geconfijte eendenbout en de b'stilla wordt na gefrituurd te zijn geserveerd met een saus van ingekookte gezoete rode wijn met kaneel. Een heel bijzonder gerecht, maar een crime om een wijn bij uit te zoeken, als iemand nog een goed idee heeft voor een volgende keer, dan hou ik me aanbevolen en nodig ik je graag meteen uit om de combinatie uit te proberen.
Na de bietensoep met mascarpone en munt en de kwartels met pompoen-kastanjepuree en eekhoorntjesbrood stond de trifle van kweeperen nog op het menu. De geurige kweeperen waren heel lekker geworden, maar ik geloof dat ik toch niet zo heel erg hou van die gelatinedesserts hou, de volgende keer dus maar een variatie erop maken.
Op zondag kregen we bezoek en natuurlijk had ik me weer van alles in mijn hoofd gehaald waardoor ik de hele dag in de keuken kon doorbrengen. Aangezien het zondagcafé ook gewoon doorging begon mijn dag met het maken van de dadeltaartjes met walnoten en sinaasappel hierboven voor een verjaardag.
De rest van de dag was dus vooral gevuld met mijn voorbereidingen. Knoflook moest worden gepoft in de oven, met fillodeeg maakte ik envelopjes met eendenbout voor het voorgerecht (gelukkig ging dat deze keer in 1 keer goed; soms wil het deeg niet helemaal en breekt het, wanneer het te droog is, of plakt het overal aan vast en trek je het helemaal kapot wanneer het te nat of te warm is) en kweeperen werden gepocheerd in suikersiroop met kaneel, kruidnagel, vanille en steranijs. En dan nog 10 van dat soort klusjes, maar ik sloeg me er weer dapper doorheen!
Afgelopen weekend zijn we op bezoek geweest bij vrienden in Gent. Nu was ik nooit echt verbaasd wanneer iemand Nederland inruilde voor al het lekkers dat België te bieden heeft, maar ik ben wel weer aangenaam verrast door alles wat ik op en rond mijn bord vond. Uiteraard vergat ik de helft van de tijd foto's te maken, anders had je hier vast foto's gezien van de heerlijke oesters die we aten, de palmharten met tomaat-saffraansaus of de garnalen. Maar helaas, je moet je er maar een voorstelling van maken, daarbij moet ik eigenlijk helemaal niet laten zien wat mijn culinaire concurrenten ervan bakken, straks moet ik er nog een apart label voor maken. Maar laat ik toch even bij het ontbijt stil staan; de belangrijkste maaltijd zeggen ze altijd. ik vind niks zo fijn als na een avond heerlijk eten s'ochtends gewoon door te gaan met eten. In Gent waren we aan het goede adres hiervoor met bakkers die weten wat bakken is. Het roggebrood was zalig en alle zoete broodjes waren precies zoals ik ze zo graag ook hier zou zien. Helaas moet ik ze dan meestal zelf bakken, want de gemiddelde Nederlander lijkt de voorkeur te geven aan mierzoete, kleffe produkten te geven.
Na het ontbijt werden we nog meegenomen naar een geweldige chocolatier die chocola vermomd als kunstwerken verkocht, gevuld met bijzondere combinaties van groene thee, kardemom, peer, bier en nog veel meer wat ik helaas alweer ben vergeten. Snel terug dus naar dit paradijs op aarde!
Een nieuwe dag, een nieuwe vergadering, een nieuwe soep. Vandaag stond aardappelsoep met gerookte paling op het menu voor de lunch. Onder de paling verstopt zie je nog wat van de bosui en uitgebakken spekjes. Een lekkere soep voor herfstig weer!
Voor zowel Christiaan als mijzelf stond vandaag een avond sport op het programma. Dat vraagt natuurlijk om een lichte maaltijd met veel eiwitten. Ik maakte deze salade met bulghur, peterselie, druiven en sumac. Sumac is een zuur citroenachtig kruid gemaakt van de gedroogde rode bessen van de Sumacboom. Het wordt veel gebruikt in de Libanese, Syrische en Turkse keuken. Het geeft de salade een frisse smaak die een goede tegenhanger is van de zoete druiven. Het recept komt van een kookboek van het Londense restaurant Moro. Een restaurant dat nog altijd op mijn verlanglijstje staat. Ik heb intussen drie kookboeken van ze die de mediterrane, Moorse keuken beschrijven, een soort combinatie van Noord-Afrikaans, Spaans en middenoosters.
Weer een zondag, weer een zondagcafé. Naast de espressobrownie die we nu wel kennen had ik deze lekkere, zeg maar heerlijke!, pompoensoep met gerookte eendenborst op de kaart staan. Ik maak graag pompoensoep in de herfst, maar dit was weer eens een nieuw recept waar ik flespompoen voor gebruikte, ook wel bekend onder de naam butternut.t Dit geeft de soep een hele mooie gele kleur. De eendenborst had ik dit keer zelf gerookt en op de snijmachine in dunne plakjes gesneden. Afgemaakt met een paar druppels hazelnootolie maakte het deze soep tot één van mijn favorieten van het moment!
De broodjes die je hier ziet zijn belegd met Serranoham en auberginepuree (boven) en zachte geitenkaas met eigengemaakte frambozenjam met roze peper.
Vandaag had ik lekker een vrije dag en ben ik Martine gaan opzoeken in Amsterdam. Beetje winkelen, beetje eten... Altijd gezellig in de negen straatjes. We aten deze salade bij Envy. Lekkere Italiaanse ham, pittige kaas en in appelstroop gewentelde hazelnoten. Er stond me iets bij dat er ook gemarineerde meloen in moest zitten, maar die ben ik helaas niet tegengekomen. Toch een lekkere salade met een lekker glas wijn; wat wil je nog meer op een zaterdag!
Stom van me dat ik het culinaire hoogtepunt van de dag niet heb gefotografeerd. Bij Martine en Job thuis had Job een gerecht van lamsvlees, aardappel en feta 'en papillote', ingepakt in bakpapier in de oven dus, gemaakt.
Het is eindelijk vrijdag! We hebben een drukke week gehad. Sinds de bruiloft ging het weer non-stop door en ben ik de keuken amper uitgeweest. Lunches, muffins en aanverwante zaken die bij vergaderingen horen, zijn niet bepaald nieuw meer voor me. Toch is het altijd leuk wanneer de appelmuffins met kaneel zoals hierboven zo lekker uit de oven komen.
Na de muffins, die ik om half 8 's ochtends bak, begin in aan de quiche voor de lunch. Na het maken van het deeg, het rusten, het uitrollen, weer laten rusten en het blindbakken van de bodem kan dan eindelijk de vulling erin. Hierboven heb ik een variatie op een klassieker gemaakt, de quiche Lorraine, met in plaats van spek blokjes Serranoham. Daarnaast gebruik ik altijd versgeraspte boeren belegenkaas. Zelf raspen is echt veel lekkerder dan die droge smakeloze zooi uit zo'n zakje en met een keukenmachine is het raspen zo gedaan. Nog even in de oven... De soep die ik deze week maakte was een bloemkoolsoep, op de foto is dat vooral heel erg wit, niet boeiend genoeg dus om hier te plaatsen, een volgende keer met een soep met een wat afwisselender uiterlijk zal ik weer eens een fotootje plaatsen.
Na de lunch zit het werk er nog niet op. Veel groepen willen de dag afsluiten met een drankje, en ja, daar hoort dan natuurlijk ook een hapjes bij. De bitterballen die ik inkoop bij Gastronomie Mobiel zijn altijd een groot succes, maar ook de hapjes die ik zelf maak vallen meestal in de smaak. De crostini met Serranoham en auberginepuree hierboven is één van mijn favorieten en heb ik redelijk wat gemaakt deze week.
Vrijdag werd de werkdag nog wat opgerekt door het ontbijt dat we serveerden om half 8. Met broodjes afbakken, fruit snijden, sinaasappels persen, eitjes koken en tafel dekken ben je toch al gauw een uurtje zoet. Gelukkig had ik de muesli en wortelcake donderdag al gemaakt, net als de gemarineerde abrikozen met kaneel, citroen, vanille en steranijs. Nog wat eigengemaakte jam en honing van de bijen van Christiaan en het ontbijt is compleet!
Zoals al wel blijkt, en de meesten ook al wel weten, ben ik dol op Marokkaans eten. Dat komt niet alleen door onze vakantie in Marokko in 2005/2006, of onze geweldige Marokkaanse slager op de Amsterdamsestraatweg in onze studententijd in Utrecht, maar gaat helemaal terug op mijn 18e verjaardag toen ik van een vriendin een Noord-Afrikaans kookboek kreeg. Ik had geen flauw idee wat ik daar nu weer mee moest en wat ik me er bij moest voorstellen, maar intussen is mijn kookboekencollectie over Marokko en Noord-Afrikaans eten behoorlijk uitgebreid. Om alles ook eens 'in het echt' te proeven, zijn we, zoals gezegd, in 2005 naar Marokko geweest samen met Anke en Frans. Het eten was er heerlijk; van de gebarbecuede kefta's en merguezworstjes op de Jemaa el-Fna, de kiptagine met vers berberbrood in een gite boven op een berg in de middle of nowhere tot de net gevangen vis in Essaouira en Sidi Ifni.
Zaterdag was het dus zover, onze eerste Marokkaanse bruiloft. Al vroeg op de dag kwam een ploeg van decorateurs om de zaal voor de vrouwen in te richten. Foto's alhier. Foto's van de mannenzaal blijven achterweg, aangezien hier geen enkele decoratie was te vinden. Het contrast was dan ook wel groot tijdens de avond. Bij de vrouwen zag alles er prachtig uit en was er muziek en werd er gedanst, bij de mannen, zo heb ik me laten vertellen door Christiaan, ik was daar natuurlijk niet welkom, werd bij het felst mogelijk licht aan met plastic bekleden tafels over zaken gepraat, af en toe onderbroken voor het gebed in de als gebedsruimte ingerichte garderobe.
Op de troon hieronder werd gedurende de avond de bruid neergezet wanneer ze weer verkleed was. Dit gebeurde maar 3 keer (normaal wel een keer of 6 op zo'n avond). Wanneer ze weer in een nieuwe prachtige jurk was gehuld werd ze zorgvuldig als een soort pop op de troon gezet, werden alle plooien op de juiste plaats gelegd, en werd ze uitgebreid gefotografeerd en gefilmd. Het eten van de cateraar kwam helaas pas veel te laat, en dat heb ik dus moeten missen, wellicht daarvan meer foto's bij een volgende bruiloft!
Tja, en dan dit ei.... Christiaan kwam het tegen bij het opruimen. We weten niet zo goed of dit de giveaway was voor de gasten, want die kregen al een witte kitserige neproos met 2 ringen, we durfden niet helemaal meer te vragen wie wel werd bedankt met dit ei, misschien dat iemand anders het weet?
mmmmmmmm.... deze Marokkaanse koekjes kregen we van de familie van het bruidspaar dat morgen bij ons hun bruiloftsfeest komt houden. Een Marokkaanse bruiloft dus! Dit voorproefje maakte ons wel weer heel erg blij, verzot als we zijn op Marokkaanse koekjes. Ik hoop morgen wat foto's te kunnen plaatsen van al het eten dat ze zullen serveren, want ik verwacht er wel veel van, zo'n Marokkaanse bruiloft is volgens mij één groot heerlijk eetfestijn. Voor vandaag heb ik een iets eenvoudigere maaltijd op tafel gezet. Na het sporten aten we een vegetarische soep van tuinbonen, doperwten en kikkererwten met geitenkaas. Vooral heel erg lekker door er wat gedroogde rode peper over te draaien. Dat is tegenwoordig echt mijn favoriete combinatie met geitenkaas.
