Paasbrunch

 Na een pittig hardlooprondje door de brandende zon konden we op tweede paasdag weer een beetje bijkomen bij de lunch die ik maakte. Eerst een aspergesoepje met gerookte zalm en kervel en daarna een gepocheerd eitje met een kruidensalade (met kruiden uit eigen tuin!) en groene asperges.

Ik mis wel de superverse eitjes die ik altijd van mijn eigen kippen had, die zijn echt perfect voor pocheren, maar goed, het resultaat was niet onaardig. Wellicht komen er wel weer een keer een paar kippen op het terrein, het zou wel leuk zijn...

Vervolg van de kruidentuin

 Onze kat kwam mij helpen bij het knippen van de kruiden zodat ze goed kunnen gaan wortelen. Het was een behoorlijke hoeveelheid kruiden die nu gewassen is en aan het drogen is. Dan gaat het maar de vriezer in als een mooie noodvoorraad.

Nog een keer!

Dit bord ziet er wel een beetje bekend uit, niet soms? Mijn vader maakte eergisteren deze gepocheerde zalm met asperges, krielaardappeltjes en een botersausje. Lijkt wel wat op ons eten van de dag daarvoor hè? Wederom was het heel erg lekker en absoluut geen straf dus!

Rabarberkruimeltaartje en Normandische appeltaart met calvadosroom

 Gisteren waren het rabarberkruimeltaartjes die nieuw op de kaart kwamen, een lekker taartje van het seizoen. Appeltaart blijft voor veel mensen favoriet, dus bakte ik ook maar een Normandische appeltaart met calvadosroom. In de verkoop liepen ze trouwens gelijk op!

Asperges, zalm, hollandaisesaus en heel erg lekkere aardappeltjes

Clementine van de aardappelkraam op de markt raadde deze Italiaanse krieltjes aan. Nog zo nieuw dat het schilletje er zo afgewreven kon worden. Ik kon dus met goede ingrediënten de keuken in en wat versterking, of ter vermaak, wie zal het zeggen, in de vorm van een glaasje campari-jus.

En na wat kookwerk, en natuurlijk wat gevloek op de geschifte saus omdat die, alweer, te dicht bij de gloeiendhete bakpan stond, konden we lekker buiten genieten van asperges met zalm en hollandaisesaus en geweldig lekkere aardappeltjes, zoals ons 's ochtends al terecht was beloofd.

Groene vingers

 De zon schijnt al dagen en samen met de rest van de bevolking begonnen onze groene vingers te jeuken, of zoiets. Op de markt waren veel verschillende kruiden in potjes te koop voor weinig geld. In ieder geval een stuk goedkoper dan in het tuincentrum. We gaan maar eens proberen of ze een beetje willen blijven doorgroeien in een bak op ons terras. Toevallig stond naast ons op de markt een vrouw die ons een paar goede tips kon geven over het zetten van de plantjes. Christiaan beloofde haar op de hoogte te houden van het resultaat waarop zij spontaan haar visitekaartje gaf. Het blijkt nu dat ze een tuin heeft in Tilburg waar ze allerlei (on)kruiden verbouwt en verkoopt. Moeten we toch snel eens een afspraak maken, want ik was al een tijdje van plan om te gaan werken met in het wild groeiende kruiden en plantjes.

Voordat de plantjes echter de grond in konden moesten eerst nog de overblijfselen van het vorige groen uit de plantenbak gehaald worden.  Het waren de resten van een aantal gesneuvelde bamboestruiken en het viel niet mee om in de volle zon de wortels uit de bak te krijgen. Ik wist eigenlijk niet dat Christiaan zo kon vloeken.

De kat lag ondertussen lekker te relaxen op de stretcher, die was wellicht verstandiger bezig met de huidige temperatuur van 28 graden.

Maar goed, het resultaat ziet er nu al veelbelovend uit. 12 verschillende kruiden staan nu netjes in de bakken en nu  moet ik ze dus naar het vandaag opgedane advies terugsnoeien zodat alle energie in het wortelen kan gaan zitten. Ik ben benieuwd!

Druk dagje

 In de groep die we vandaag ontvingen waren een paar mensen met specifieke wensen voor het eten. Ik ben altijd blij als dat, zoals nu, vooraf gemeld wordt, zodat ik er rekening mee kan houden bij de inkoop. De vegetariërs waren geen probleem, de persoon die geen vlees en vis at, leek me ook een vegetariër. Halal moest het dit keer doen met de verschillende vegetarische gerechten en vis, maar iemand die alleen speltbrood eet en geen koemelk en vlees mag was een grotere uitdaging. Alleen speltbrood mogen eten leek me een tarwe intollerantie. Dat betekent dus ook geen koekjes en muffins. Eerst dacht ik nog speltspeculaas of kokosmakronen te kopen, maar in speculaas zit wellicht boter en de kokosmakronen die ik bij de supermarkt vond, zaten vol met onduidelijke troep en ook bloem. De volgende keer dus weer op tijd in biologische winkel halen, maar door de drukte was ik hier nu mooi te laat mee. 's Ochtends, na het bakken van de muffins bedacht ik op het nippertje nog dat ik een recept had voor de hierboven afgebeelde amandelmakronen. Een eenvoudig, maar heerlijk koekje van eiwitschuim, suiker en amandelen, aan elkaar geplakt met in dit geval zelfgemaakte jam van reine claudes met vanille. Voor de lunch had ik wat auberginepuree en kikkererwtenpuree gemaakt zodat onze gast op haar speltbrood wat meer keuze had dan alleen maar geitenkaas en eiersalade.

 Dat kostte allemaal behoorlijk wat extra tijd. Niet-vegetariërs willen niet alleen vegetarisch eten, dus daar maak je dingen met vlees voor, maar vegetariërs en mensen met een dieet wil je ook keuze geven. Een hoop extra werk, zo bleek, vandaag. Crudité, rauwe hapklare groenten, met een kruidenvinaigrette, waren voor iedereen lekker, zo leek me. Zeker met de warme temperatuur vandaag.

 Voor de crostini koos ik verschillende vegetarische garneringen, namelijk met gorgonzola en appel, geitenkaas en frambozen-sichuanpeperjam, en geroosterde paprika met basilicum. Op een spelttoastje, gemaakt door rondjes uit de speltboterhammen te steken en te roosteren, waren de laatste soorten beleg ook geschikt voor het dieet.
De avocado met gerookte zalm was in ieder geval geschikt voor het dieet en het is halal. Pfff... het was allemaal wel uitkienen geblazen om niemand echt te kort te doen. Wat kipspiesjes met munt ten slotte nog voor de carnivoren en de borrel was weer voorbij.

 Normaal gesproken zou het na wat opruimen eindelijk het moment zijn om te ontspannen. Nu was er echter nog wat spannends. Tijdens ons avondeten zouden we geïnterviewd worden. Een lekkere maaltijd en niet al te grote wallen van een harde dag werken waren dus wel een beetje een vereisten.

 Ben benieuwd naar het resultaat, maar het was in ieder geval wel erg leuk om een uur over eten te mogen praten en een echt professionele camera op mijn eten gericht te hebben.

Bruiloft

 We hadden gisteren een bruiloft dus iedereen heeft zich weer flink staan uitsloven om alles er perfect uit te laten zien. Linten werden bij de ingang in de bomen gehangen en prachtige bloemen naast de deur en in de hal verzorgd.

 Het terras op de loopbrug gaf een prachtig uitzicht op de omgeving die frislentegroen was. (de meubels en terrastegels waren nog niet zo lang geleden ook groen, maar niet zo fris. Christiaan is een volle week bezig geweest met de hogedrukspuit om alle groene aanslag rond het gebouw te verwijderen zodat het weer aangenaam verblijven is)

Een viergangendiner werd aan twee lange tafels geserveerd voor de daggasten in de Leuvenzaal.

100 % score!

 Deze week hadden we twee dagen achterelkaar dezelfde groep te gast. Zoals altijd begon de dag met het serveren van muffins. Terugkerende gasten slaan hier wel eens het ontbijt voor over of vertellen me dat ze op weg in de trein met collega's al fantaseren en raden wat de muffins dit keer zullen zijn. Deze keer maakte ik voor het eerst rabarbermuffins en tijdens de lunch kwam de schaal helemaal leeggeten terug. Geen dieetplannen of zoetigheidhaters konden deze versgebakken muffins weerstaan. Ik had zowaar een 100% score, 2 dagen achterelkaar! Gelukkig had ik wel een muffin achtergehouden voor Christiaan en mij, hierbij dus nog een fotootje van mijn nieuwe trots.

 Voor een vleesvrije dag maakte ik weer eens deze salade van linzen met geitenkaas en walnoten. Ik ben er dol op, maar hoorde Christiaan toch voorzichtig zeggen dat het niet zijn favoriete gerecht is. Nou ja, moet kunnen, voor de afwisseling was het niet onaardig, en ik blijf zelf wel fan van de linzen uit Le Puy.

Mosterdroomsoep met gerookte zalm en zeekraal

 Gisteren hadden we weer een klein dineetje. Als voorgerecht wilden ze een soep, dat werd deze zeer goed gelukte mosterdroomsoep met gerookte zalm en zeekraal. Als hoofdgerecht wederom de lamskoteletjes met kaneel die ik vorige week ook al maakte. Wederom viel het in de smaak. Omdat ze geen nagerecht wilden, wel lekker wat brownies met stukjes witte chocola voor bij de koffie.

Zondag

 Het was heerlijk weer en mensen konden onze terrassen dan ook goed vinden vandaag. Tijdens de lunch serveerde ik onder andere deze tosti van biologisch speltbrood belegd met boerengeitenkaas met perenchutney.

En toen iedereen naar huis was en alles was opgeruimd konden Christiaan en ik samen genieten van ons eigen eten. Wij aten deze typische voorjaarsopener; zalm met sjalotkorianderdressing, krielaardappeltjes en groene asperge.

Zeer geslaagd

 Maandagavond is één van mijn hardloopavonden en nu het langer licht is en de temperatuur stijgt, is het echt iets om naar uit te zien. Helaas zat het er afgelopen maandag echter niet in. Het diner voor 18 personen na een vergadering dat door het Kookhuys verzorgd zou worden was nog maar bestemd voor 10 gasten. Dat is wat weinig om ze helemaal voor te laten komen, dus moest ik zelf de keuken in en schoot het lopen er bij in. Maar treuren is voor de ongelukkigen en ik koos een mooi menu uit waar de lente van af spatte. Als voorgerecht maakte ik de jaarlijks terugkerende salade van asperges, gerookte zalm en tuinkersdressing. De geur van de voorgekookte asperges geeft echt meteen weer visioenen van mooie lentedagen met mooi weer en lekker eten. Ook Christiaan was helemaal enthousiast.

 Als hoofdgerecht had ik de ook al vaker gemaakte lamskoteletjes met kaneel en gekarameliseerde lente-ui gekozen. Het cliché dat je altijd de beste ingrediënten moet gebruiken, begin ik steeds meer als waarheid te ervaren. De lamskoteletjes kwamen van de nieuwe slagersafdeling van de geheel verbouwde groothandel om de hoek, en waren echt geweldig! Zoveel anders dan eerdere keren dat ik vlees kocht en altijd maar matig enthousiast was. Ik krijg dan soms echt een hekel aan vlees, er lijkt soms niets mee te beginnen, terwijl met een goed product wat aandacht en liefde tijdens de bereiding een geweldig resultaat ontstaat. Ook aardappels zijn wat dat betreft zo kwaliteitsafhankelijk. Bij de groothandel heb ik nog steeds geen lekkere gevonden. Hoe ik ze dan ook bereid, het wordt nooit echt lekker, het ligt daar eigenlijk alleen maar op het bord als vulling. Zonde, dus. Op de markt kocht ik nu weer heerlijke krielaardappels en na ze even voorgekookt te hebben, bak ze alleen nog even af in wat boter en olijfolie. Afmaken met wat fleur du sel en het is écht lekker!

Goed, ik was dus enthousiast, en eigenlijk ben ik in al die jaren dat ik de dineetjes heb gemaakt nog nooit helemaal tevreden geweest met het resultaat. Altijd was er in mijn ogen wel iets dat niet helemaal perfect was. Van een groente die niet perfect gaar was tot de kwaliteit van het vlees, de temperatuur van de borden... Altijd wel wat. Deze keer konden we dus voor het eerst een welgemeende high-five doen in de keuken. Zeker ook na alle complimenten die Christiaan in ontvangst nam over het eten. Gasten waren blij verrast door de gerechten en de kwaliteit van serveren. Jippie! Niks zo leuk als zelf tevreden zijn én blije gasten.

Zondagkunst

Deze maand voor de zondagkunst een koekje uit de Turkse keuken met yoghurt, pistache en sesam. Bijzonder was dat de binnenkant heel zacht als cake bleef en dat de smaak helemaal niet zo zoet was. Het uiteindelijke resultaat was niet zo geweldig als ik had gehoopt, een beetje vreemd van vorm en misschien toch iets té weinig zoet, maar nietemin bijzonder. En dat is ook wat waard bij al die experimentele dingen die af en toe bij de zondagkunst langs komen.

Het familiediner

 Zaterdag was een stralende dag. Een echt feestje wordt zo'n eerste warme zonnige dag van het jaar. Voor vrienden bereidden we familiedineetje bij ons. Hoe mooi kan zo'n avond beginnen als je een aperitief kan serveren op onze loopbrug? Als amuse serveerden we hier al een glaasje met Serranoham, auberginepuree, radijs en een crostini.

 Na een heerlijk uurtje op het terras kwamen ze aan tafel voor de eerste gang. Nog altijd verschijnt een glimlach op mijn gezicht als ik deze variant op b'stilla maak. De geur van de vulling met kip, kaneel, ingemaakte citroen en andere specerijen is zo bijzonder dat het water me altijd al in de mond loopt bij het rustig sudderen van de ingrediënten. Wat mij betreft echt een hoogtepunt van de Marokkaanse keuken en deze variatie op de oorspronkelijke taart met duif is echt een geweldige aanrader. Ik baseer me trouwens op het recept van Merijn Tol en Mina Abouzahra uit het boek Proef! oranjebloesem.

 Als tussengerecht een soep van aardpeer met gegrilde coquilles.

 Voor het hoofdgerecht was één van de belangrijkste ingrediënten de honing van mijn liefste. Samen met tijm en kalfsfond van het Kookhuys werd het een heerlijke saus bij de eendenborst. Met wat groene kool en een gratin van aardappel en knolselderij was dit het laatste beetje winters eten van dit jaar waarschijnlijk.

 Tot slot als nagerecht de pruimentaart met amandel, oranjebloesemwater en cognac, geserveerd met crème fraiche, zoals wij die zelf met kerst voor het eerst aten.

Bij de koffie nog wat kleine stukjes pistache-sinaasappelbrownie om van te snoepen en dan zit zo'n avond er al weer op. Leuk om zoiets eens te doen voor mensen die je graag mag. Zelf kun je lekker in de keuken blijven doorwerken en hoef je je niet te bekommeren om gezellig doen, zoals wanneer je gasten bij je thuis ontvangt, en ook niet zo zenuwachtig te doen over de snelheid van het doorgeven van de gangen zoals bij een zakelijke bijeenkomst nog wel eens gebeurt. En mensen die je kent zijn altijd nog aardiger en complimenteuzer, en dat is ook wel erg dankbaar en leuk werken.

Au!

 Voor mijn verjaardag kreeg ik van Christiaan een mandoline. Nu kan ik eindelijk perfecte aardappel- en knolselderijplakjes snijden voor bijvoorbeeld een gratin.  Ik mocht 'm zelf uitzoeken en de optionele beveiliging liet ik achterwege. Ik had wel eens gehoord dat het een onding is en dat je gewoon voorzichtig moet zijn. Zuinig als ik dus kan zijn wilde ik alleen de vlijmscherpe multisnijder. Ik vroeg Christiaan 'm ook eens uit te proberen en enthousiast ging hij aan de slag met aardappel en knolselderij. So far so good, maar toen ik hem vroeg de aardpeer voor de soep te snijden vroeg hij of hij daar ook de mandoline voor moest gebruiken. Alhoewel mijn antwoord eigenlijk nee was, merkte ik aan de verheugde blik in zijn ogen dat dat niet het gewenste antwoord was. Dus, ja, ook graag in gelijke plakjes gesneden. Had ik dat nou maar niet aangemoedigd.
Een groot bloedbad werd aangericht bij één van de eerste knollen en Christiaan moest snel verbonden worden. Ach gut, hij bloedde als een rund, zoals men zegt, en moest gedurende de rest van de dag nog regelmatig van bloederige pleisters wisselen. Maar goed dat we van die handige latexhandschoenen hebben die de boel nog een beetje weg van het eten hielden...