Gordon Ramsay, de wereldberoemde chefkok
bekend van tv en voormalig profvoetballer, schijnt ’s avonds wanneer hij klaar
is in zijn restaurant de loopschoenen aan te trekken om nog flink wat
kilometers door de nacht te maken alvorens zijn bed op te zoeken. Michel Roux
jr., een iets minder bekende chefkok, maar niettemin goed voor Michelinsterren, liep al zeventien keer de
marathon in Londen.
Ik vraag me wel eens af waar ze de energie
vandaan halen, want het werk in een keuken is absoluut niet licht, maar begrijp
aan de andere kant wel goed waarom iemand die de hele dag door eten omringd
wordt op een gegeven moment iets aan sport zal moeten doen. Het beeld van een
bolle kok, zoals de onlangs overleden Cas Spijkers, is stereotiep, maar niet
echt iets om te ambiëren. Voor mij was de keuze om te gaan lopen dan ook
logisch, want ik sta ook een groot deel van mijn tijd in de keuken en begin
praktisch iedere ochtend met het bakken van muffins, en die zijn wel erg lekker
wanneer ze net uit de oven komen… Zou ik niet lopen, dan zou ik vaker moeten
nadenken over wat ik moet laten staan, echter wanneer ik meer wil gaan lopen,
moet ik daar misschien toch ook weer wat vaker bij stil staan.
Eet zo min mogelijk vet. Denk om je
koolhydraten. Drink niet teveel. Geboden en verboden lijken de realiteit voor
de serieus trainende loper. Toch kan ik lekker eten en drinken maar moeilijk
laten staan. In mijn laatste ronde tijdens de Oudejaarsloop een jaar terug heb
ik misschien ook wel de keerzijde daarvan ondervonden. Een week in Frankrijk
met vrienden werd iedere stevige wandeldag afgesloten met rijkelijke maaltijden
met grote kaasplanken en veel wijn die goed smaakten na alle inspanning in de
kou. Het zware eten leek zich tijdens de wedstrijd echter te wreken en een niet
bepaald prettig buikgevoel te geven. Met veel pijn en moeite wist ik een
behoorlijke tijd te lopen, maar dat was niet dankzij de laatste week
voorbereiding!
Alhoewel deze ervaring rijker, ben ik toch
selectief in wat ik leer over de combinatie eten en lopen. Michel Roux jr.
schreef een kookboek ‘De marathon chef’ genaamd. Op de flap is te lezen:
‘Tijdens zijn training vermijdt hij de consumptie van rood vlees en dierlijke
vetten, maar eet veel vruchten en groente, volop brood en wat chocolade, en
drinkt een redelijke hoeveelheid wijn.’ Het boek is gevuld met heerlijke
recepten die inspireren, maar wat bij mij vooral blijft hangen zijn de woorden
chocolade en wijn (in redelijke hoeveelheid!). Ook de dag voor de wedstrijd
drinkt hij nog een paar glazen wijn, als die maar goed is, zo zegt hij. En ook
in een ander boek over een hardloper met verschillende records op zijn naam,
las ik dat hij áltijd rode wijn dronk de avond voor een wedstrijd. Dat ik dat
heb onthouden, en verder al zijn tips die in het boek stonden ben vergeten,
geeft maar weer aan hoe hopeloos selectief ik alleen dat lees wat me uitkomt.
Want ik kan dan wel denken ‘Als zij het zo kunnen, waarom ik dan niet’, maar
die gedachte vertoont natuurlijk nogal wat gebreken. Ik ben namelijk ook geen
sterrenchef, en zal dat ook zeker nooit worden. Dus of ik een goede (bijna) alles etende en drinkende
loper kan worden, is ook maar de vraag.
Toch lijkt er nog wel een beetje hoop voor me
te zijn. Er zijn namelijk wedstrijden die hun neus ophalen voor plastic
bekertjes water en gels langs het parcours. In de fameuze Franse wijnstreek
Médoc serveren ze wijn en gastronomisch eten als oesters en biefstuk bij de
tussenstops. In de Elzas loop je door de glooiende wijgaarden van de ene naar
de andere lokale specialiteit. Ik geloof niet dat iemand hier een pr loopt en
misschien is er wel geen marathon waar zoveel mensen uitvallen als deze, maar
was meedoen niet belangrijker dan winnen?
1 opmerking:
Ik heb genoten van je verhaal, AT
Een reactie posten