2011 werd niet afgesloten met een groots kerstdiner. We besloten de kerstdagen een keertje over te slaan en vertrokken nog voor de feestdagen voor een weekje vakantie. Oud&nieuw waren we wel weer in het land en ik kon het natuurlijk niet laten om nog wat tijd door te brengen in de keuken. Zelf ben ik nooit zo'n fan van oliebollen, ik vind ze meestal veel te machtig en eet ze daarom eigenlijk nooit meer. Vroeger was dat wel anders. Toen ik nog een klein meisje was werd op 1 januari altijd de verjaardag van mijn broer gevierd. Familie en vrienden kwamen allemaal om mijn broer te feliciteren en elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen. Mijn vader bakte voor al die mensen op 31 december de hele dag door oliebollen. Mijn moeder stond in de kilo's beslag te roeren die in hergebruikte grote ijsemmers klaar stonden om door mijn vader gebakken te worden. In een klein vertrek tussen garage en schuur, zijn donkere kamer, bakte hij dan de vele oliebollen zich warmend aan een oud oliekacheltje. Ik vond niks leuker dan de eerste ballen rond te delen in het gezin en mijn vader te assisteren bij zijn stinkende, koude klus.
Slechte herinneringen heb ik dus allerminst aan oliebollen, maar de gemiddelde oliebol in supermarkt of op straat doet me weinig. Nu ik dit jaar hoofd oliebollen was voor de jaarwisseling pakte ik het dus ouderwets aan. Voor de vakantie had ik al gezorgd voor verse gist, biologisch meel, krenten, rozijnen en appels ed. Bij thuiskomst kon ik de keuken in om beslag te maken en later de oliebollen te bakken onder een goedwerkende afzuigkap (geen overbodige luxe). Het resultaat was zeker voor herhaling vatbaar. Volgend jaar dus weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten