Patisseriecursus bij Robèrt van Beckhoven

 Twee weken geleden ben ik samen met Jeroen begonnen aan een 5-delige patisseriecursus bij Robèrt van Beckhoven. De eerste keer was behoorlijk heftig geweest met als onderwerp chocola. Om eerlijk te zijn, kon ik er eigenlijk geen chocola van maken. Het op de perfecte temperatuur brengen van de gesmolten massa en dan snel genoeg verwerken tot kunstige krullen en dergelijken viel me nog helemaal niet mee.
Deze week ging het gelukkig al weer een stuk beter. Het maken van een chocoladebavaroistaart en frambozenbombe stonden op het programma. In drie uur tijd maakten we biscuitdeeg, bavarois en gelei voor de twee taarten en hebben dit ook nog eens verwerkt tot mooi opgebouwde taart.

 Het resultaat van vorige keer, dit chocoladedoosje met grote chocoladekrul erbovenop, was intussen al versnoept.

 Jeroen wist zijn chocoladetaart weer verfijnd te decoreren, de mijne was iets eenvoudiger, moet ik zeggen.

 Maar mijn frambozentaart hieronder durf ik wel met trots te tonen. Nou blijken die taarten heel goed in te vriezen te zijn. Voor mijn verjaardag binnenkort heb ik dus alvast 2 taarten gereed...

Lekkers uit Litouwen

 Ik had nog meer foto's beloofd van Litouwen. Nu lijkt het misschien wel alsof het allemaal de moeite niet waard zou zijn om over te schrijven, maar niks is minder waar! De eerste echte kennismaking met Litouwen was in een bakkerij/lunchroom waar een hele vitrine vol lag met het heerlijkste gebak en brood. Geen idee wat het allemaal precies was, want ik kan geen woord Litouws lezen, maar wat ik heb geproefd was absoluut heerlijk en erg vers.

 Waar we ons van te voren al op verheugden waren de zogenaamde biersnacks. In ieder café kon je op z'n minst wel een plateau bestellen met wat kaas, gebakken (knoflook)brood (soldaatjes heette dat vroeger bij ons!) en varkensoren. Dat laatste was natuurlijk wel heel erg spannend. De varkensoren (rechts op de foto) worden gerookt en dan dun gesneden. Als ze mooi dun zijn en niet direct uit de koelkast komen zijn ze echt wel lekker, maar te dik en koud is het alsof je op een hard stuk postelastiek aan het kauwen bent. Overigens was zoiets simpels als gebakken brood ook een grote favoriet van ons bij een glas bier.

 Een veel terugkomend ingrediënt waren paddestoelen, zoals in dit ovenschoteltje.

 Pannenkoeken waren er in alle soorten en maten, maar aardappelkoekjes geserveerd met crème fraiche waren wel het meest bijzonder.

 In Vilnius kwamen we ook in het beste koffietentje waar ik in jaren wat geweest. Het was er gezellig met altijd (we kwamen er 2 keer per dag..) Jack Johnson in de cdspeler, verse taarten in de vitrine zoals deze maanzaadtaart (in Nederland nog nooit ergens gezien) en een aantal geweldige baristas die verslavend mooie en lekkere cappuccino's maakten.

 Door een magazine over Vilnius wisten we precies waar we moesten zijn voor lekker eten. Zo was er een klein lunchtentje waar ze alleen maar koldunai serveerden. Het zijn een soort ravioli met allerlei soorten vullingen, zowel hartig als zoet. Ze waren werkelijk heerlijk en allemaal vers bereid!

 En op onze laatste dag deed ik nog inspiratie op voor het maken van allerlei pasteitjes, wederom hartig en zoet gevuld. In dit tentje werden de vitrines continu leeggekocht en weer aangevuld met kibinai (pasteitjes) warm uit de oven.

Winters nagerecht

Sorry, absoluut geen actuele foto, maar ik wilde dit nagerecht toch nog even in herinnering brengen. Ik maakte dit nagerecht van granaatappel, dadel, mandarijn, honing en mascarpone op sinterklaasavond naar een recept uit het kookboek 'Mijn favoriete ingrediënten'.

Mandarijnenmuffins

 In december maakte ik een nieuwe muffin, met groot succes! Het was eigenlijk iets te veel werk om deze heerlijke mandarijnenmuffins te maken, ik had dus wel wat meer tijd nodig om ze op tijd te serveren, maar het resultaat was heerlijk met naast de smaak van mandarijnen, zelfgemaakte vanillesuiker en kruiden als kaneel en nootmuskaat.

Zelfgemaakte kerscadeautjes

 Ook al vierden we zelf geen kerst dit jaar, we wilden niet alle tradities overboord gooien. De afgelopen jaren maak ik graag wat lekkers voor lieve vrienden en familie. Het is leuk om wat te geven aan mensen die bijzonder voor je zijn en ook dit jaar deed ik weer mijn best om een aantal pakketten te vullen. Ik bakte zelf kerstbroden, dadelkoekjes (grote favoriet onder de ontvangers!), cranberry-witte chocoladekoekjes, krokante kerstmuesli met sinaasappelpoeder en specerijen en maakte kerstschnapps met cranberry's.
In de keuken ben ik altijd wel even bezig, maar ook alles inpakken vergt wat tijd. Gelukkig kon dit ook prima op de bank met een gezellige kerstfilm op de achtergrond.

Litouwen, where else?

 Wij waren dus een weekje weg, en bij een weekje weg dachten wij aan Litouwen. Wie niet? Waarschijnlijk de meeste mensen niet, te horen aan de reacties die we kregen. Ach ja, het was ook wel een beetje een rare bestemming, maar na een hectisch jaar hadden we vooral behoefte aan rust dus een bestemming zonder te veel prikkels (dat bleek wel goed te zitten) en wat gezelligheid met mijn zus en zwager. Kaunas, de tweede stad van Litouwen bleek goed en goedkoop te bereizen zijn vanaf zowel Eindhoven als Frankfurt en leek dus een prima idee. Er is inderdaad niet zo veel te doen, zeker niet in deze tijd. Iedereen in het vliegtuig leek op weg te zijn naar familie en zeker de eerste dagen waren geen andere toeristen te bekennen. Maar eenmaal in Vilnius bleek er zowaar sprake te zijn van een levendige stad.
Zo waren er gezellige bierkeldertjes.

 Baltische dames die nors kijkend maar keurig voorzien van uniforme kanten hoofdversiering vlees verkochten op de markt.

 We waren wat minder geïnteresseerd in cultuur en architectuur, maar dat is niet echt nieuw. Kerkgebouwen waren nooit zo ons ding.

 Alhoewel het zeker wel een prachtig decor geeft aan een wandeling van café naar restaurant. Of andersom.

 Verder was er bier. Veel bier. Dat kon je beter bestellen dan een flesje water, want dan was je al snel aan het kokhalzen van het zoute water dat ze hier drinken. Het bier was echter erg lekker. Meestal kwamen ze in halve liters, maar in de winkel waren ook flessen van 2 liter te vinden.

 En al dat lokale bier was soms makkelijker te proeven in juis hele kleine glaasjes, alvorens een keuze te maken.

Deze week zullen nog meer berichten te lezen zijn over onze vakantie. Over alle bijzondere en lekkere dingen die we er aten, uiteraard en wat er verder te beleven was (niet zo veel dus)

De laatste dag

 Op oudjaarsdag liep Christiaan nog de oudejaarsloop. Zijn training voor deze 10km-wedstrijd was nogal mager geweest, of beter gezegd, nihil, niet aanwezig. Een weekje vakantie met veel eten en bier was ook niet zo'n goede voorbereiding geweest, maar misschien dat de pannenkoek met banaan en maplesyrup die ik voor hem maakte voor de wedstrijd er nog wel voor gezorgd hebben dat hij deze wel voltooid heeft. Je kunt in ieder geval niet anders zeggen dan dat hij na deze prestatie (meer mensen lopen niet dan wel 10 km op de laatste dag van het jaar) verdiend aan een feestmaal bij vrienden kon aanschuiven. We begonnen met een Surinaamse klassieker, Saoto. Kool, taugé, eieren, gefrituurde uitjes, noedels, aardappelfrietjes, selderij, kip en een sojamengsel stond klaar voor ieder om in een soepkom te doen waarna de kokende bouillon van kip, sereh, laos en gember er overheen ging. Echt een geweldige soep die zeker ook zelf eens wil gaan maken.

 Alsof dat nog niet genoeg was stond er ook nog een geglaceerde ham van 5 kg in de oven voor ons klaar.

 Als enigszins lichte tegenhanger had ik een salade meegebracht van rode kool, venkel, appel en walnoten.

Gelukkig nieuwjaar!

2011 werd niet afgesloten met een groots kerstdiner. We besloten de kerstdagen een keertje over te slaan en vertrokken nog voor de feestdagen voor een weekje vakantie. Oud&nieuw waren we wel weer in het land en ik kon het natuurlijk niet laten om nog wat tijd door te brengen in de keuken. Zelf ben ik nooit zo'n fan van oliebollen, ik vind ze meestal veel te machtig en eet ze daarom eigenlijk nooit meer. Vroeger was dat wel anders. Toen ik nog een klein meisje was werd op 1 januari altijd de verjaardag van mijn broer gevierd. Familie en vrienden kwamen allemaal om mijn broer te feliciteren en elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen. Mijn vader bakte voor al die mensen op 31 december de hele dag door oliebollen. Mijn moeder stond in de kilo's beslag te roeren die in hergebruikte grote ijsemmers klaar stonden om door mijn vader gebakken te worden. In een klein vertrek tussen garage en schuur, zijn donkere kamer, bakte hij dan de vele oliebollen zich warmend aan een oud oliekacheltje. Ik vond niks leuker dan de eerste ballen rond te delen in het gezin en mijn vader te assisteren bij zijn stinkende, koude klus.
Slechte herinneringen heb ik dus allerminst aan oliebollen, maar de gemiddelde oliebol in supermarkt of op straat doet me weinig. Nu ik dit jaar hoofd oliebollen was voor de jaarwisseling pakte ik het dus ouderwets aan. Voor de vakantie had ik al gezorgd voor verse gist, biologisch meel, krenten, rozijnen en appels ed. Bij thuiskomst kon ik de keuken in om beslag te maken en later de oliebollen te bakken onder een goedwerkende afzuigkap (geen overbodige luxe). Het resultaat was zeker voor herhaling vatbaar. Volgend jaar dus weer!