Meyhanes

We liepen wat af in Istanbul. Onze voeten werden pijnlijk toen we na vele culturele hoogtepunten in Sultanahmet naar Beyoglu gelopen waren en het werd tijd om de avond wat rustiger door te brengen. We gingen op zoek naar een plek om wat te drinken en ook een restaurant moest gevonden worden. Eerst natuurlijk 'nog even verder kijken' voor we daadwerkelijk een stoel onder onze kont voelen, want 'je weet maar nooit of het even verderop toch nog leuker is' (we zijn wat dat betreft precies onze vaders!).
De Balik Pazari, de vismarkt met talloze restaurantjes bij Galatasaray waar je als toerist nog net niet aan je haren binnen werd getrokken, lieten we voor wat het was. Ik word enorm nerveus van dat verbale getrek. Ook de Nevizade Sokak die veelvuldig werd aangeraden meden we liever. Het zou vol moeten zitten met leuke meyhanes, een soort tapasbars waar kleine hapjes gegeten kunnen worden, weggespoeld met raki. Het leek echter vooral een uitgaansgebied met de door mij zo gehate opdringerige muziek, lelijke gekleurde 'disco/feest/sfeer'verlichting en jonge drinkende mensen. We zijn misschien nog niet zo oud en houden absoluut van een alcoholische versnapering, maar dit was meer een sfeer voor groepen Nederlandse of Engelsen jongeren.
Gelukkig werkten Christiaans antennes wel goed en bracht hij ons bij een sfeervolle gallerij vlakbij Tünel waar we bij Keve een paar grote glazen Efes dronken en een boekje konden lezen.

 We krijgen echter wel honger na al dat lopen, zoeken en bier drinken. Gelukkig is de meyhane die ik op het oog heb voor ons avondeten heel dichtbij en alhoewel het al flink begint binnen te stromen met toeristen is er gelukkig nog een plaatsje voor ons in Sofyali. Ik las over dit restaurant op Fodor, maar het bleek uiteindelijk in werkelijk elke reisgids te staan. Dat zou me normaal gesproken waarschijnlijk afschrikken, maar gelukkig had ik eroverheen gekeken, want het was zeker de moeite waard!
Het water loopt me in de mond wanneer ik de kaart zie, maar het is helemaal niet de bedoeling dat ik hieruit iets uitzoek. Een goedlachse ober komt met een groot dienblad met alle koude meze en we kunnen ons absoluut niet bedwingen bij het zien van al die heerlijke verse gerechtjes.

 We bestellen dan ook rijkelijk (we blijken minimaal twee keer zoveel te bestellen als mensen aan andere tafeltjes) en genieten van feta, meloen, een salade van kruiden met bulgur en granaatappel, gevulde wijnbladeren, hummus, auberginepuree en ingelegde ansjovis.

 Het was heerlijk en wellicht ook al bijna voldoende. We laten een hoofdgerecht zitten, maar bestellen nog wel wat warme gerechtjes. De Albanese lever, een geroemd gerecht, mocht niet ontbreken voor mijn culinaire reisbingo!