Drukke zondagen

 De zondagen worden weer druk bezocht de laatste tijd. Lekker wandelweer en een bijzondere tentoonstelling trokken veel bezoekers. Ik mocht dus regelmatig de keuken in om een stuk taart af te snijden of een soepje te maken.
Ik had zelf ook best zin gehad in een stuk van bovenstaande worteltaart, maar helaas bleef er geen kruimel van over.

 Het fijne van de dadeltaartjes dat je ze per stuk kan maken en dan even warm kan maken in de oven. Extra lekker.

Wijnproeverij

Zondag twee weken geleden werd er een wijnproeverij georganiseerd bij ons met een goede opkomst. Ik deed zelf de catering wat eigenlijk een beetje te veel was om alleen te doen (ik had alleen wat snijhulp bij de voorbereidingen) voor 120 gasten. Maar zoals altijd eigenlijk, liep alles gelukkig vlekkeloos. Dat krijg je ook wel als je zo je best doet!
Tijdens de proeverij gingen we rond met een paar kleine hapjes die iedereen aanspraken. Dat is altijd fijn. Gasten hebben al iets in de maag en als ze ze ook nog eens verrassend lekker vinden zijn ze meteen al in de goede stemming voor de rest van het eten. De glaasjes met gerookte zalm en gemarineerde komkommer en creme fraiche vielen vanzelfsprekend in de smaak. Maar ook het pompoensoepje met chorizo en de mini croque monsieur van ham, kaas, honing-mosterdboter en gegratineerd met gruyere werden gewaardeerd.

 Uiteraard was dat allemaal niet zo ingewikkeld voor me. De spanning zat vooral in het buffet dat ik maakte. De dag tevoren was ik al bezig geweest om kilo's aardappel en knolselderij te pureren voor een lekkere gegratineerde puree bij de runderstoof. Ook zo'n 15 liter soep moest gemaakt worden.

 Een emmer vanillesaus voor bij de appelcrumble.

 En natuurlijk moest ook alle groente voor de Zwitserse salade vers gesneden en geraspt worden.

 Mijn eigen favoriet in het menu was de zuurkoolschotel in witte wijn gestoofd met saucijsjes en casselerib van de scharrelslager

Linzen

 De laatste tijd heb ik weer wat nieuwe vegetarische gerecht uitgeprobeerd, en met succes! Bovenstaande lauwwarme salade van linzen met auberginepuree en creme fraiche was ontzettend lekker, alhoewel ik de volgende keer wel meer van die lekkere auberginepuree ga maken.

 En een paar dagen geleden maakte ik uit hetzelfde kookboek, Plenty, onderstaande salade, weer van linzen, met knolselderij en hazelnoten. Ik merk dat het wel lekker is om er nog een mooi gerecht naast te eten, zowel voor de smaak als voor de vulling. Dit keer maakte ik een salade van wat ingrediënten die ik had liggen. Het werd een heerlijke salade van geroosterde bietjes, radicchio en granaatappelpitjes met een dressing van granaatappel en sinaasappelsap.

Het ging goed met de culinaire reisbingo

 Deze vrolijke peper- en zoutmannetjes lokten ons binnen bij Galatalife, een hotel/restaurant dat een Westerse uitstraling combineert met een geweldige moderne Turkse keuken.

 We bestellen een bord meze en een salade met granaatappelpitten, walnoten en een graansoort die ze bulgur noemden, maar veel groter was dan ik gewend ben.

 En op het nippertje aten we manti, Turkse ravioli met yoghurt, om mijn culinaire bingo compleet te maken!

Sultanahmet

 

De laatste avond blijven we in Sultanahmet. Reisgidsen zeggen dat eten hier te duur is en niet zo goed. Maar na een paar dagen in Istanbul vertrouwen we liever op onze eigen intuïtie dan de soms wat achterhaalde gidsteksten. In de autoloze straat van ons hotel zitten verschillende restaurants en terrasjes. Ja, het is toeristisch, maar de sfeer is gemoedelijk met backpackers en echtparen van middelbare leeftijd die gezellig een helemaal niet zo heel erg prijzig biertje drinken op de verwarmde terrassen.

 Ook hier worden we verbaal binnengetrokken bij alle restaurants, maar dat went al wel en we kiezen rustig een leuk restaurant uit. Nog voordat we iets hebben besteld krijgen we een groot opgeblazen brood op tafel.
Het smaakt heerlijk bij de meze die we bestellen en laten de naam van het brood dat we voor het eerst zien opschrijven. Het heet Lavas en ik moet nog eens opzoeken wat het precies is en hoe het gemaakt wordt.

 Na wederom heerlijke meze bestellen we dit keer ook een hoofdgerecht. Het zijn niet de lichtste schotels, zeker niet na zo'n overdaad aan hapjes vooraf, maar wel heel erg lekker.

Eén grote markt

 Istanbul is één grote markt. Kom je net van de vismarkt, even later loop je door het doolhof van de grote bazaar tussen tapijten, zilver, stoffen, souveniers en meer.

 Af en toe vind je ergens een plekje verstopt met wat frisse lucht en rust, weg van de drukte. Een perfecte plek voor een glaasje thee!

 De Kruidenbazaar was echter mijn favoriet. Overal zag je een overdaad aan kleurige kruiden, specerijen en gedroogde vruchten.

Meyhanes

We liepen wat af in Istanbul. Onze voeten werden pijnlijk toen we na vele culturele hoogtepunten in Sultanahmet naar Beyoglu gelopen waren en het werd tijd om de avond wat rustiger door te brengen. We gingen op zoek naar een plek om wat te drinken en ook een restaurant moest gevonden worden. Eerst natuurlijk 'nog even verder kijken' voor we daadwerkelijk een stoel onder onze kont voelen, want 'je weet maar nooit of het even verderop toch nog leuker is' (we zijn wat dat betreft precies onze vaders!).
De Balik Pazari, de vismarkt met talloze restaurantjes bij Galatasaray waar je als toerist nog net niet aan je haren binnen werd getrokken, lieten we voor wat het was. Ik word enorm nerveus van dat verbale getrek. Ook de Nevizade Sokak die veelvuldig werd aangeraden meden we liever. Het zou vol moeten zitten met leuke meyhanes, een soort tapasbars waar kleine hapjes gegeten kunnen worden, weggespoeld met raki. Het leek echter vooral een uitgaansgebied met de door mij zo gehate opdringerige muziek, lelijke gekleurde 'disco/feest/sfeer'verlichting en jonge drinkende mensen. We zijn misschien nog niet zo oud en houden absoluut van een alcoholische versnapering, maar dit was meer een sfeer voor groepen Nederlandse of Engelsen jongeren.
Gelukkig werkten Christiaans antennes wel goed en bracht hij ons bij een sfeervolle gallerij vlakbij Tünel waar we bij Keve een paar grote glazen Efes dronken en een boekje konden lezen.

 We krijgen echter wel honger na al dat lopen, zoeken en bier drinken. Gelukkig is de meyhane die ik op het oog heb voor ons avondeten heel dichtbij en alhoewel het al flink begint binnen te stromen met toeristen is er gelukkig nog een plaatsje voor ons in Sofyali. Ik las over dit restaurant op Fodor, maar het bleek uiteindelijk in werkelijk elke reisgids te staan. Dat zou me normaal gesproken waarschijnlijk afschrikken, maar gelukkig had ik eroverheen gekeken, want het was zeker de moeite waard!
Het water loopt me in de mond wanneer ik de kaart zie, maar het is helemaal niet de bedoeling dat ik hieruit iets uitzoek. Een goedlachse ober komt met een groot dienblad met alle koude meze en we kunnen ons absoluut niet bedwingen bij het zien van al die heerlijke verse gerechtjes.

 We bestellen dan ook rijkelijk (we blijken minimaal twee keer zoveel te bestellen als mensen aan andere tafeltjes) en genieten van feta, meloen, een salade van kruiden met bulgur en granaatappel, gevulde wijnbladeren, hummus, auberginepuree en ingelegde ansjovis.

 Het was heerlijk en wellicht ook al bijna voldoende. We laten een hoofdgerecht zitten, maar bestellen nog wel wat warme gerechtjes. De Albanese lever, een geroemd gerecht, mocht niet ontbreken voor mijn culinaire reisbingo!

Christiaan houdt van zoet (en ik ook!)

 Christiaan is dol op baklava, altijd al geweest, en Istanbul was dan ook één grote snoepwinkel voor hem. Iedere dag stonden wel een keer de kleverige gebakjes op het programma.

 Soms in prachtige winkels waar de rekening schrikbarend hoog bleek.

 Maar soms gelukkig ook beter geprijsd, zoals bij Saray Muhallebicisi. Terwijl Christiaan toegaf aan zijn verslaving koos ik voor iets spannenders bij de thee. Een beroemde Turkse lekkernij is namelijk gebrande pudding van kipfilet. Een heel bijzondere taaie zoete pudding waar dus hele kleine kipsliertjes inzitten. Een echte must om te eten als je hier bent, want zo iets bijzonders (en bizar!) eet je toch niet vaak.

 Maar één van de leukste baklavamomenten hadden we de laatste dag bij Karakoy Güllüoglu.

 Super gestroomlijnd worden hier allerlei soorten baklava verkocht op een soort zelfbedieningsmanier. Alles wordt netjes afgewogen, je haalt nog een lekker glaasje thee en je rekent af bij de kassa.

 En dan eet je wel heel erg lekkere baklava! We besloten hier ook wat börek te kopen voor onze vliegreis naar huis 's avonds. Ook gemaakt van dun deeg, maar dan hartig gevuld met vlees, kaas of spinazie. Een heel goede avondmaaltijd in een vliegtuig waar andere mensen die niet zo goed voorbereid waren het moesten doen met verpakte sandwiches, noedels en cup a soup.

Straateten

 Een dag in Istanbul begint met een goed ontbijt. Op het dakterras van het hotel met uitzicht op de zee van Marmara aten we onze eerste maaltijd van de dag en bedachten we wat wilden gaan doen.

 Maar wat je ook doet in Istanbul, je komt overal eten tegen!

 Karretjes met eten staan op iedere straathoek en Christiaan kon de verleiding niet weerstaan de mais te proberen, en ach, voor 70 cent hoef je het ook niet te laten.

 Dorstig van de zoute maís kun je overal terecht voor een glas versgeperst sap. We hadden geluk, want overal lagen granaatappels klaar en voor minder dan een euro werd er ter plekke een glas voor je geperst.

 Maar het ultieme straateten van Istanbul vind je aan de voet van van de Galatabrug. Kitscherige bootjes dobberen wild op het water van de Gouden Hoorn terwijl de 'bemanning' onverstoorbaar vis grilten op broodjes legt voor hongerige Turken en toeristen.

Bij een kitscherig karretje wordt dan nog zuurgoed verkocht en dan zit je voor 5 euro met z'n tweeën te lunchen!

En mocht je dan nog honger hebben, dan heb je zo een dürüm döner gescoord.