Kerstdiner 2014

Nog nooit at ik een kerstdiner waar ik zo weinig voorbereidingen aan had gemaakt. Het was een beetje onwennig, maar ook wel heel ontspannen om op kerstochtend rustig in bed te kunnen blijven liggen en pas om half 5 de keuken in te gaan met mijn vader voor de voorbereidingen. Misschien was het iets minder uitgebreid dan vorige jaren, maar het deed er toch niet echt voor onder. We begonnen dit jaar met oesters met verse mierikswortel. Gelukkig wilde Christiaan mijn vader helpen met het openen van de oesters zodat ik voor mijn moeder de gegratineerde oesters kon maken, want zijn houdt niet van die slijmerige rauwe zeedieren.

Voor de mijn moeder maakte ik een sabayon van wat mousserende wijn en oestervocht en deed ik wat spinazie onderin de schelpen. De oven was helaas al helemaal in gebruik voor het hoofdgerecht, dus moesten ze in de combimagnetron wat toch een wat minder resultaat geeft. We dachten dit op te lossen door even met de brander eroverheen te gaan om toch een mooi gekleurde bovenkant te krijgen. Dat bleek echter meteen het spektakel van de avond op te leveren. De brander die mijn vader pakte bleek niet goed te werken en een lek te hebben, bij het aansteken van de brander vloog dan ook de hele brander in de fik. Gelukkig niks aan de hand, maar we weten nu in ieder geval waar de brandblusser staat mochten we de die een volgende keer wel nodig hebben voor slecht functionerende apparatuur...

Mijn vader had een heerlijke ossenstaartsoep gemaakt naar de traditie van zijn moeder van wie ook het gebruikte servies nog is geweest.

Als hoofdgerecht hadden we een geweldig stuk buikspek drie uur in de oven gegaard naar een recept van Ottolenghi. We waren precies op tijd met het bestellen van het vlees bij Sengersbroek voor het laatste varken geslacht zou worden voor de kerst. De relish die Ottolenghi voor bij het spek bedacht had, was echter moeilijker te verwezenlijken. Hij gaf twee opties die allebei helemaal niet bij het seizoen pasten. We konden kiezen uit een relish met pruimen en rabarber of met kruisbessen en vlierbloesem. Rabarber en kruisbessen zijn werkelijk onvindbaar in de winter, zover ik kon overzien, maar tot onze grote vreugde had de lieve zus van mijn vader haar kruisbessen in de zomer zorgvuldig gespaard in de diepvries. Na was aarzeling mochten we een portie bij haar komen halen en met de vlierbloesemsiroop die ik zelf had gemaakt afgelopen zomer werd het een geweldige begeleider van het vlees.

Als bijgerecht maakte ik nog een recept van Ottolenghi van gebakken spruitjes, sjalot, granaatappel en basilicum. Het bleek wederom een schot in de roos!