Mijn laatste post is alweer meer dan een maand geleden geweest! De radiostilte lag niet aan het gebrek aan kook- en eetmomenten, integendeel, maar de vakantieperiode was aangebroken en mijn laptop ligt dan vaak werkeloos in een hoekje, terwijl de foto's zich opstapelen. Uiteraard zijn we op vakantie geweest waarover ongetwijfeld nog een post zal volgen, maar voor het zover was, vierden we de verjaardag van mijn vader. Het was een stralende dag en omdat ik geen werk had, kon ik me de dagen tevoren fijn uitleven in de keuken. Vol trots presenteerde ik mijn Oostenrijk-geïnspireerde maanzaadtaart. Deze taart aten we een jaar geleden in een alm in het Stubaital en probeer ik sindsdien na te maken. Deze versie kwam alweer een stuk dichter in de buurt dan de taart die ik voor mijn eigen verjaardag maakte.
Als avondmaaltijd maakte ik een bouillabaisse. Dat was voor mij de eerste keer en gewapend met diverse recepten maakte ik een eigen, zo traditiegetrouw mogelijke, interpretatie inclusief rouille (vond ik zelf een groot succes!) en croutons.
Verder nog wat quiches, het bekende werk, en salades. 2 nieuwe salades prijkten op de tafel, namelijk bovenstaande met sinaasappel, venkel en dragon die ik vond in de Delicious. en een watermeloensalade met basilicum en feta die ik uit het kookboek Plenty haalde. De salade met rode rijst en quinoa is ook van Ottolenghi en maakte ik al enkele keren eerder.
Alsof het nog niet genoeg zou zijn, hadden we ook nog bavarois als nagerecht, een idee van mijn vader, die er zelf 2 had gemaakt. Voor hem is dat gesneden koek. Zolang als ik me herinner kwam er regelmatig een zelfgemaakte pudding op zondag op tafel. Gek genoeg had ik me zelf nog niet eerder gewaagd aan het maken van bavarois. Lag het aan het gebrek aan een puddingvorm, mijn milde afkeer van gelatine (zo drillerig en glibberig) of het ontbreken van een aansprekend recept? De meeste van deze obstakels werd vorig jaar echter weggenomen toen ik van mijn schoonvader de puddingvormen en kookboeken van mijn overleden schoonmoeder heb gekregen. Haar frambozenbavarois was legendarisch, kan ik me herinneren. Zoekend door haar boeken vond ik een hele vieze pagina vol vlekken met een recept voor frambozenbavarois. Het kon niet missen, leek me, dat dít het recept moest zijn dat zij altijd gebruikte! En ja, de smaak was volgens Christiaan zeker die hij kende van zijn moeders bavarois. Een beetje oefening heb ik nog wel nodig, geloof ik, en misschien toch nét iets minder gelatine de volgende keer...
De koffiebavarois maakte ik naar een recept van Holtkamp en die was verrassend eenvoudig om te maken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten