We zijn weer eens thuis tijdens de kerstdagen en dat inspireerde weer tot een flink kerstdiner bij mijn familie. Een bescheiden gezelschap en een bescheiden boodschappenlijst werden een uitgebreid diner. De amuse die we de langste tijd kostte om te bedenken was gebaseerd op een recept uit
Plenty van
Ottolenghi en bestond uit kweepeer met roquefort en pistache.
Het voorgerecht was toen aan de beurt en was een spannend gerecht dat ik al googelend vond op internet. ik wilde graag iets maken met bietjes en lavendel en zowaar bleek er een
recept te bestaan van
Allain Passard, de Franse groentegod. Helaas kon ik geen verse lavendelbloemetjes vinden (de mooie bloemetjes die je ziet zijn van de salieplant) en gedroogde lavendel eroverheen leek me nogal muf en als oma's klerenkast ruiken. De oplossing vond ik in het weken van gedroogde lavendelbloemetjes in de melk gedurende een middag. Net voor het serveren kon ik ze eruit zeven en de melk opschuimen. Dat opschuimen was trouwens ook nog een onderneming, want het espressoapparaat met stoompijpje was niet bepaald bij de hand en dus moest het opschuimen handmatig gedaan worden. We twijfelden nog of we hiervoor een mekschuimer zouden aanschaffen, maar kozen toch voor de staafmixer wat een redelijk resultaat gaf en een stuk goedkoper was omdat die toch al in de kast stond.
Het tussengerecht was een lekkere aardpeersoep met cantharellen. De groentenbouillon had ik uiteraard ook zelf gemaakt en kon ik voor gebruik zo uit de diepvries halen waar ik deze bewaard had.
Maar het werkelijke pièce de résistance was de rotolo van spinazie en pompoen met salieboter. Het recept komt uit
Jamie's Italië en staat al lang op mijn verlanglijstje. Ik ben niet altijd een even groot fan van Jamie Oliver, en hij waarschuwde dit gerecht een keer proef te koken voor je het je gasten voorzet. Maar ja, wie gaat zo'n uitgebreid gerecht voor 6 personen nou proefkoken? Waar blijf je ermee? Ik begon dus 2 dagen geleden met het maken van het pastadeeg en legde de lat nog iets hoger voor mezelf door ook de ricotta die in de rotolo gaat zelf te maken. Ik las ooit zoiets, en aangezien ik ricotta altijd naar nat karton vind smaken leek het me wel een goed idee om het zelf eens te proberen. Op
internet bleken voldoende recepten voorradig met een litertje verse melk zo bij de boer gehaald en een beetje citroensap maakte ik in een handomdraai een heerlijke ricotta!
Op de dag zelf moest nu nog het deeg uitgerold worden. Een pastamachine was dit keer niet zo handig omdat een groot vel ter grootte van een theedoek nodig was. Er zat dus niets anders op dan met de deegroller aan de gang te gaan.
De grote deeglap moest toen nog belegd worden met de pompoen, spinazie en ricotta en voorzichtig met behulp van een theedoek opgerold. Dit deed ik vlak voor het eten, maar nog wel voor de borrel, want een vaste hand leek me wel zo praktisch.
Stevig in een theedoek gerold mocht tenslotte de rol in een grote pan water gekookt worden, en zowaar, het leek in één keer gelukt te zijn dit gerecht te maken! Alleen nog een paar salieblaadjes bakken in geklaarde boter (Zo lekker!) en wat parmezaanse kaas erover en voila!
Het enige dat je dan nog nodig hebt is een heerlijk stukje brood van
Tilburg Sourdough en een prachtige kruidensalade met viooltjes.
Toe nog een parfait van noga, een recept van Dick Soek, net als de aardperensoep trouwens, dat ik in de NRC Lux van 15 & 16 december las, met meringue en frambozen en het kerstdiner van dit jaar was al weer voorbij.
