Bourgondische tocht naar Santiago

Mijn schoonvader is alweer vier weken onderweg naar Santiago en met de paasdagen hebben Christiaan en ik hem opgezocht in Frankrijk. Vrijdag vertrokken we om maar liefst 600 km in de auto te zitten voor we hem hadden bereikt. Moet je nagaan dat je dat allemaal hebt gelopen... Omdat cadeautjes niet zo handig zijn voor iemand die alles op zijn rug mee moet dragen, hadden we een ander soort attentie voor hem. In mijn nieuwe rugzak droeg ik de spullen van mij en Christiaan en Christiaan droeg de last voor Hans voor twee dagen. Kon hij een beetje rust nemen.

 

 

Alvorens aan de tocht te beginnen overnachten we bij Madame Rollet in Lordonnois, een dorp met kerk en

ongeveer 5 huizen. Hans baalde dat deze goede katholieke en waarschijnlijk ook zuinige vrouw op Goede vrijdag geen vlees serveerde. Na een soep van prei en aardappel uit eigen moestuin kregen we een omelet met aardappel die gelukkig nog wel gevolgd werd door wat kaas én een huisgebakken taart met pruimen.

De volgende ochtend na het ontbijt gaan we op pad richting Chablis. Het is maar een klein stukje dus Hans wil de recht-toe-recht-aanweg zo veel mogelijk vermijden en leidt ons van de gebaande wegen.








De oude watermolen die we tegenkomen is een juweeltjes.

We gaan door weiden en dichtbegroeide bossen en moeten regelmatig onder het prikkeldraad of er overheen. Die Fransen zijn heel precies met hun omheiningen. Geen loskrullend roestig draad, maar strak en degelijk afgespannen. Niet bepaald makkelijk om te passeren met een grote rugzak van 11 kg.

Maar de weiden en bossen maken echter plaats voor de wijngaarden van de Chablis en het vooruitzicht van een glaasje of wat van dit smakelijke water, laat het tempo weer wat verhogen.

 

 Chablis is een mooi plaatsje dat in het toeristisch seizoen vast behoorlijk druk zal zijn. We kunnen echter zonder moeite een kamer vinden in Hotel de la Poste. Misschien niet zo heel verwonderlijk, want een romantisch weekendje weg plan je niet hier, denk ik. Koppels die elkaar net kennen zullen misschien wel schrikken wanneer ze na de scheve deuren en gescheurde muren en plafonds de wc tegen de muur van de slaapkamer zien staan. Altijd gezellig om mét oogcontact door te kunnen praten met je partner. Douchen kan er gewoon naast, dus ik vermoed ook wel wat vochtplekken. Wanneer Hans na de nachtmis nog gaat skypen kunnen we bijna horen wat hij zegt.
Mocht je denken dat dit ons stoorde, dan heb je het echter mis, hoor. Wij konden wel lachen om dit krot en de kroegbaas beneden die meer op leek te hebben met de van hun barkruk vallende stamgasten dan met mijn schoonvader die zie toch best behoorlijk gedroeg.

Voor de zekerheid gingen we maar wel ergens anders eten. De Bistrot Grands Crus was een gezellige plek met lekker eten. Ik ben altijd blij wanneer ik in Frankrijk een goede terrine en kaasplank krijg, wat dat betreft ben ik niet zo moeilijk en weten die Fransen goed wat ze doen.

 De volgende ochtend, paaszondag, waren het niet de kerkklokken die me wakker maakten.  Ik hoorde het geluid van tentstokken en toen ik uit het raam keek bleek de hele straat gevuld met marktkraampjes. De kraam met macarons stond precies onder ons raam en daar móest ik echt even naar toe. Dat vind je bij ons niet zo makkelijk. Eén klein zakje moest nog wel toegevoegd kunnen worden aan onze bagage, ook al werd het dan tot kruim. Jammer genoeg moest ik alle kazen, worsten en prachtige groenten laten liggen...

Onze tweede wandeldag voert wat verder dan de eerste, maar het weer blijft goed en we genieten van de prachtige omgeving met wijngaarden, bloeiende fruitbomen en koolzaadvelden. Onze tocht eindigt in Cravant waar we ons onderkomen hebben in hostellerie St. Pierre. Op het terras genieten we nog even van een biertje en na een frisse douche krijgen we een uitgebreid menu geserveerd met heerlijke wijnen uit de streek.














De volgende dag wacht ons nog een luxe ontbijtbuffet met verschillende huisgebakken cakes en taart en dan moeten we helaas alweer afscheid nemen van Hans. Terwijl hij weer zijn eigen rugzak op de rug neemt, vertrekken wij naar ons startpunt twee dagen eerder om onze auto op te halen en terug te rijden naar het druilerige Nederland.