Alhoewel we voornamelijk zelf gekookt hebben, hebben we ook genoten van wat de Fransen ons voorschotelden. Op de enige verregende dag zag ik het niet zitten om op een natte camping te gaan koken en vluchtten we het dorp in waar alles dicht was (toerisme zal wel niet zo belangrijk zijn in dit gebied) behalve éen terras waar we gelukkig wel heerlijk konden eten. Uiteraard kon ik het niet nalaten een kaasplateau te bestellen. Ik heb maar niet naar Nederlands gebruik de hele plank leeggegeten.
Het dorp (Pont de Beauvoisin) telde naast veel gesloten restaurants wel heel veel geopende boulangers en pattisiers. Voor onze Franse eetbingo at Christiaan voor een oorlogsmonument één van de beste eclairs ooit geproefd.
Tijdens onze wandelingen in de Chartreuse kwamen we nooit hutten tegen, we waren dus aangewezen op ons proviand. Eén dag was er echter wel een
gite met bar aan het einde van onze wandeling. Een getapte pilsje hadden ze niet, maar wel heerlijk ambachtelijk bier van de streek.
En dan was er natuurlijk taart! Een stuk bosbessentaart (tarte aux myrtilles) zullen we niet snel laten staan. Het toeval wilde dat we in 2 weken wel heel erg vaak geconfronteerd werden hiermee. Maar goed dat we iedere dag veel wandelden om de ingenomen calorieën ook weer te verbranden.
Alhoewel we voornamelijk zelf gekookt hebben, hebben we ook genoten van wat de Fransen ons voorschotelden. Op de enige verregende dag zag ik het niet zitten om op een natte camping te gaan koken en vluchtten we het dorp in waar alles dicht was (toerisme zal wel niet zo belangrijk zijn in dit gebied) behalve éen terras waar we gelukkig wel heerlijk konden eten. Uiteraard kon ik het niet nalaten een kaasplateau te bestellen. Ik heb maar niet naar Nederlands gebruik de hele plank leeggegeten.
Het dorp (Pont de Beauvoisin) telde naast veel gesloten restaurants wel heel veel geopende boulangers en pattisiers. Voor onze Franse eetbingo at Christiaan voor een oorlogsmonument één van de beste eclairs ooit geproefd.
Tijdens onze wandelingen in de Chartreuse kwamen we nooit hutten tegen, we waren dus aangewezen op ons proviand. Eén dag was er echter wel een gite met bar aan het einde van onze wandeling. Een getapte pilsje hadden ze niet, maar wel heerlijk ambachtelijk bier van de streek.
En dan was er natuurlijk taart! Een stuk bosbessentaart (tarte aux myrtilles) zullen we niet snel laten staan. Het toeval wilde dat we in 2 weken wel heel erg vaak geconfronteerd werden hiermee. Maar goed dat we iedere dag veel wandelden om de ingenomen calorieën ook weer te verbranden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten